Ο έμπορος της Βενετίας

Μια αξιοπρεπής δουλειά από Λύκειο της Ζακύνθου στο πλαίσιο ερευνητικής εργασίας Ρίξτε το μια ματιά το  τμήμα της θεατρολογίας για να δούμε πιο υποψιασμένοι τη σχετική ταινία

Στην περίπτωση του Εμπόρου της Βενετίας μπορούμε με σιγουριά να απαντήσουμε ότι οι χαρακτήρες και η πλοκή εντάσσονται πλήρως στον αφηγηματικό χώρο της Βενετίας. Η υπόθεση έχει ως εξής. Ο βενετός έμπορος Αντόνιο θέλει να βοηθήσει τον αγαπημένο του φίλο Μπασάνιο ο οποίος του ζητάει δανεικά προκειμένου να διεκδικήσει το χέρι μιας πλούσιας κληρονόμου, της Πόρσια. Ο Αντόνιο θα δανειστεί αυτό το ποσό από τον εβραίο Σάυλοκ, τον οποίο όμως περιφρονεί για τις τοκογλυφικές του υπηρεσίες. Ο Σάυλοκ δέχεται να δανείσει τον Αντόνιο χωρίς να υπολογίσει τον τόκο από την ημέρα λήψης του δανείου –αφού αυτό προσκρούει στις χριστιανικές αρχές του τελευταίου– βάζοντας όμως στοίχημα ότι αν δεν επιστρέψει το ποσό σε τρεις μήνες, θα πληρωθεί με μια λίβρα από τη σάρκα του Αντόνιο. Στη συνέχεια, ο Σάυλοκ θα χάσει την κόρη του Τζέσικα, την οποία ένας φίλος του Μπασάνιο θα απαγάγει για να την παντρευτεί, ενώ ταυτόχρονα ο Αντόνιο θα χάσει όλα του καράβια και την περιουσία του και δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο. Ο Σάυλοκ θα ζητήσει από το βενετικό δικαστήριο να ξεπληρωθεί το δάνειό του με βάση το αιμοσταγές στοίχημα, και οι αρχές δεν μπορούν παρά να δεχτούν το αίτημά του. Στο δικαστήριο θα εμφανιστεί η Πόρσια μεταμφιεσμένη σε δικηγόρο ώστε να υπερασπιστεί κρυφά τον Αντόνιο και θα ζητήσει το έλεος του Σάυλοκ, προτείνοντας να πληρώσει ο Αντόνιο το διπλάσιο από το ποσό του δανείου. Ο Σάυλοκ δεν θα δεχτεί καμία αποπληρωμή του χρέους και θα επιμείνει να πληρωθεί με μια λίβρα από τη σάρκα του Αντόνιο. Τότε η Πόρσια θα επικαλεστεί έναν νόμο που απαγορεύει σε οποιονδήποτε ξένο να χύσει έστω και μια σταγόνα αίματος βενετού πολίτη. Το δικαστήριο θα αποφανθεί υπέρ του Αντόνιο και θα απαιτήσει τον εκχριστιανισμό του Σάυλοκ και τη δήμευση της περιουσίας του. Πρότυπο για την τραγωδία υπήρξε το έργο του Christopher Marlow Ο Εβραίος της Μάλτας, γραμμένο λίγα χρόνια νωρίτερα (1590), το οποίο αναπαράγει το μεσαιωνικό αντισημιτικό στερεότυπο του μοχθηρού, κερδοσκόπου, αιμοδιψούς εβραίου που εμφανιζόταν συχνά ως δραματικός χαρακτήρας στη σύγχρονη του Σαίξπηρ θεατρική σκηνή. Ο χαρακτήρας του Σαίξπηρ απομακρύνεται από αυτόν τον στερεοτυπικό αρνητικό χαρακτήρα, καθώς ο συγγραφέας προσδίδει τραγικό βάθος και πολλαπλότητα νοημάτων στον ήρωα. Αν και τα αρνητικά στερεότυπα επιβιώνουν και στον χαρακτήρα του Σάυλοκ, ο οποίος εμφανίζεται σκληρός, μοχθηρός, αντικοινωνικός και υποκριτής, την ίδια στιγμή ο Σαίξπηρ αιτιολογεί την εκδικητική του συμπεριφορά και αναδεικνύει τους λόγους που θρέφουν το μίσος του ήρωα, περιγράφοντας μια κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού και θρησκευτικού διαχωρισμού, επιθέσεων, κατηγοριών και διώξεων, αναδεικνύοντας την εύθραυστη ισορροπία των πολυπολιτισμικών σχέσεων στη Βενετία και την καθημερινή συμβίωση στον ίδιο αστικό χώρο και τις οικονομικές, θρησκευτικές και κοινωνικές συναλλαγές μεταξύ των κατοίκων. Αν και για αιώνες η παρουσία του Σάυλοκ στη θεατρική σκηνή αναπαρήγαγε ένα αντισημιτικό στερεότυπο, κυρίως μέσω της υποκριτικής, της χειρονομίας και της ενδυματολογίας, σύγχρονες θεατρικές και κινηματογραφικές προσεγγίσεις επιμένουν περισσότερο στα σημεία του κειμένου που αιτιολογούν τη συμπεριφορά του και τον παρουσιάζουν σαν έναν αντιφατικό και τραγικό ήρωα. Χαρακτηριστικό των σύγχρονων προσεγγίσεων είναι ότι μετατοπίζεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος η εχθρική αλλά αναγκαία σχέση των κεντρικών χαρακτήρων, του Σάυλοκ και του Αντόνιο, και η ανάδειξη των κοινών τους χαρακτηριστικών: είναι και οι δύο αφοσιωμένοι στο επάγγελμά τους, μελαγχολικοί, μοναχικοί, αντικοινωνικοί, περιφρονούν την πολυτέλεια και τις σπατάλες, ενώ και οι δύο βιώνουν το συναίσθημα της απώλειας, ταυτόχρονα οικονομικής και προσωπικής – ο Σάυλοκ χάνει την κόρη του και την περιουσία του, ο Αντόνιο χάνει τον Μπασάνιο και τα εμπορικά του πλοία. Η ταύτιση του οικονομικού στοιχείου με το συναισθηματικό εμφανίζεται ως μοτίβο από την πρώτη σκηνή του έργου, που περιστρέφεται γύρω από την έννοια του εμπορικού ρίσκου, της απώλειας και του κινδύνου, και έχει ως αποτέλεσμα τα συναισθήματα της αλλοτρίωσης, του ατομικισμού, της μελαγχολίας και του άγχους που εκφράζουν οι κεντρικοί ήρωες. Ο David McPherson θεωρεί ότι ο Σαίξπηρ μέσα από αυτό το πλαίσιο αναφέρεται στην παρακμή της βενετικής οικονομίας και ταυτόχρονα δηλώνει τον σκεπτικισμό του απέναντι στον μύθο της Βενετικής Δημοκρατίας ως αρμονικής και δίκαιης πολιτείας από την οποία απουσιάζουν οι κοινωνικές εντάσεις (McPherson, 1990: 53 & Holderness, 2010: 59). Ο Έμπορος της Βενετίας δεν χαρακτηρίζεται ως τραγωδία αλλά ως κωμωδία και η πλοκή του έργου δεν 224 περιορίζεται στην υπόθεση του δανείου: αντιθέτως, μεγάλο μέρος του έργου ασχολείται με την ερωτική σχέση του Μπασάνιο και της Πόρσια. Η δράση του έργου επίσης μοιράζεται ανάμεσα στη Βενετία και στο Belmont, τον φανταστικό τόπο όπου ζει η Πόρσια, η πλούσια κληρονόμος την οποία διεκδικούν μνηστήρες από όλο τον κόσμο και η οποία οφείλει σύμφωνα με τη διαθήκη του πατέρα της να παντρευτεί όποιον κάνει τη σωστή επιλογή σε ένα αίνιγμα. Παρά τον πλούτο και τη δύναμή της, το μέλλον της Πόρσια επίσης βασίζεται στην τύχη, και όπως όλοι οι χαρακτήρες του έργου, δεν μπορεί να αποφύγει το ρίσκο και τον κίνδυνο. Ο Σαίξπηρ παρομοιάζει τους μνηστήρες με προσκυνητές που έρχονται από παντού για να θαυμάσουν τόσο την ομορφιά της όσο και τον πλούτο της, αναπαριστώντας την σαν μια προσωποποίηση της ίδιας της Βενετίας. Στο τέλος του έργου, η Πόρσια ως δικηγόρος είναι αυτή που απονέμει τη σκληρή δικαιοσύνη και εξομαλύνει τις εντάσεις, ενώ με αυτόν τον τρόπο παραπέμπει στην αλληγορική φιγούρα της Βενετίας ως Δικαιοσύνης (Justitia). Σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή του ιστορικού πλαισίου από τον Σαίξπηρ, ο Benjamin Ravid παρατηρεί ότι, αν και το έργο σωστά αναφέρεται στον ουσιαστικό και αναγκαίο ρόλο των εβραίων ως δανειστών, οι νόμοι της Βενετίας τούς απαγόρευαν να προβούν σε δάνεια υψηλών ποσών σαν αυτά που περιγράφονται στο κείμενο. Άλλη σημαντική παρατήρηση είναι ότι στο έργο δεν υπάρχει καμία αναφορά στο Γκέτο ή σε άλλες μορφές αστικού διαχωρισμού, παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη αυτού του θεσμού ήταν γνωστή και πολυσυζητημένη σε περιηγητικές αναφορές και ιστορικά εγχειρίδια. Σε αυτή την απουσία αναφοράς πολλοί μελετητές βασίζουν την υπόθεση ότι ο συγγραφέας δεν είχε επισκεφτεί ποτέ του την πόλη (Mahood 2012: 12 & Holderness 2010: 3). Ωστόσο, στο κείμενο ο Σάυλοκ αναφέρει ότι η κατοικία του είναι προστατευμένη από τους χριστιανούς που τριγυρίζουν με μάσκες και μπορούν να γίνουν απειλητικοί (Πράξη ΙΙ σκηνή 5). Επίσης δεν γίνεται καμία αναφορά στην ενδυματολογική διαφοροποίηση και στο ότι σύμφωνα με τον νόμο οι εβραίοι υποχρεούνταν να έχουν ένα διακριτικό σήμα στην ενδυμασία τους, χρώματος κίτρινου ή κόκκινου: όταν η Πόρσια μπαίνει στο δικαστήριο ρωτάει: «Ποιος είναι ο εβραίος και ποιος ο έμπορος;» (Πράξη IV σκηνή 1), αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπάρχει κάποιο διακριτικό ενδυματολογικό χαρακτηριστικό. Τέλος, συνεχίζει ο Ravid, σχετικά με το είδος του στοιχήματος που θέτει ο Σάυλοκ με τον Αντόνιο είναι σαφές ότι πρόκειται για καθαρή μυθοπλασία, καθώς κανένα δικαστήριο της Βενετίας δεν θα είχε δεχτεί ως λογικό ένα παρόμοιο αίτημα και θα είχε τιμωρήσει εξίσου τον δανειστή και τον δανειζόμενο (Ravid, 2001: 26).
Από το "Αναπαραστάσεις του Βενετικού παρελθόντος στον κινηματογράφο" της Αννας Πούπου

Διάκριση σε διαγωνισμό φυσικών επιστημών

Το  Σάββατο το πρωί 26-1-19 οι καθηγητές του σχολείου μας Ν. Κυριαζόπουλος και Γ. Σεϊταρίδης συνόδευσαν στις Σέρρες την ομάδα του 2ου Λυκείου Ελευθερίου Κορδελιού,για να πάρει μέρος στη τελική φάση του διαγωνισμού Ευρωπαϊκής Ολυμπιάδας Φυσικών Επιστημών EUSO 2019  και  να διαγωνιστεί μαζί με άλλα σχολεία από όλη τη Β. Ελλάδα.  σε 3 πειράματα στη Φυσική, Χημεία &, Βιολογία.

Τα παιδιά τα πήγαν  ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σε όλα τα πειράματα με αποτέλεσμα να καταλάβουν  την 7η θέση ανάμεσα σε 23 σχολεία όλης της Β. Ελλάδος (Ήπειρος , Μακεδονία, Θράκη) και ειδικότερα τη 2η θέση στη Φυσική.

Είναι η καλύτερη θέση για σχολείο του ΕΚΦΕ Ευόσμου σε όλα τα χρόνια που γίνεται ο διαγωνισμός (2012 και εξής )

Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά για την εξαιρετική τους επίδοση και στους προπονητές - καθηγητές τους για το χρόνο, την προσπάθεια και την εμπιστοσύνη τους στους μαθητές τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν.

ΜΠΡΑΒΟ  !!!

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ – ΕΚΘΕΣΗ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ (πρόσφυγες)

Οι μεταναστεύσεις

1.Θεωρώ ότι πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της “μετανάστευσης” από την έννοια της “αποδημίας”. “Μετανάστευση” υπάρχει όταν μερικά άτομα έστω και πολλά, αλλά σε ποσότητα που από στατιστική άποψη είναι αδιάφορη ως προς το ανθρώπινο παρακλάδι, απ’ όπου κατάγονται μεταφέρονται από μια χώρα σε μιαν άλλη όπως οι Ιταλοί και οι Ιρλανδοί στην Αμερική ή οι Τούρκοι σήμερα στη Γερμανία. Τα φαινόμενα μετανάστευσης μπορούν να ελεγχθούν πολιτικά, να περιοριστούν, να ενθαρρυνθούν, να σχεδιαστούν ή να γίνουν αποδεκτά.

2.Με τις αποδημίες δε συμβαίνει το ίδιο. Είτε είναι βίαιες είτε ειρηνικές, είναι όπως τα φυσικά φαινόμενα: συμβαίνουν και κανείς δεν μπορεί να τις ελέγξει. Υπάρχει “αποδημία” όταν ένας ολόκληρος λαός, σιγά σιγά, μετακινείται από τη μια περιοχή στην άλλη (και δεν είναι καθοριστικό πόσοι θα μείνουν στην περιοχή προέλευσης, αλλά σε ποιο βαθμό οι αποδημούντες αλλάζουν ριζικά τον πολιτισμό της περιοχής στην οποία μετακινήθηκαν). Υπήρξαν μεγάλες αποδημίες από ανατολή προς δύση, στη διάρκεια των οποίων οι λαοί του Καυκάσου άλλαξαν την κουλτούρα και τη βιολογική ταυτότητα των αυτοχθόνων. Υπήρξαν οι μετακινήσεις των λεγόμενων “βαρβαρικών” φύλων που πλημμύρισαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και δημιούργησαν νέα βασίλεια και νέους πολιτισμούς, οι οποίοι ονομάστηκαν ακριβώς “ρωμαιοβαρβαρικοί” ή “ρωμαιογερμανικοί”. Υπήρξε η ευρωπαϊκή αποδημία προς την αμερικανική ήπειρο, από τη μια πλευρά των ακτών της Ανατολής ως την Καλιφόρνια, από την άλλη, από τα νησιά της Καραϊβικής και το Μεξικό ως το άκρο του Cono Sur. Έστω και εν μέρει υπήρξε πολιτικά προσχεδιασμένη, μιλώ για αποδημία, γιατί οι λευκοί που ήλθαν από την Ευρώπη δεν είναι τόσο ότι πήραν τις συνήθειες και την κουλτούρα των ντόπιων, όσο ότι ίδρυσαν ένα νέο πολιτισμό στον οποίο ακόμη και οι ντόπιοι (όσοι επέζησαν) προσαρμόστηκαν.

Είναι δυνατόν τώρα πια να διακρίνουμε αποδημία από μετανάστευση, όταν ο ίδιος ο πλανήτης γίνεται χώρος διασταυρούμενων μετακινήσεων; Νομίζω πως είναι δυνατόν: όπως είπα οι μεταναστεύσεις είναι ελεγχόμενες πολιτικά, οι αποδημίες είναι όπως τα φυσικά φαινόμενα. Όσο υπάρχει μετανάστευση, οι λαοί μπορούν να ελπίζουν να κρατήσουν τους μετανάστες σ’ ένα γκέτο για να μην αναμειχθούν με τους ντόπιους. Όταν υπάρχει αποδημία, δεν υπάρχουν τα γκέτο και η επιμειξία είναι ανεξέλεγκτη.

Τα φαινόμενα που ακόμη αγωνίζεται να αντιμετωπίσει η Ευρώπη ως περιπτώσεις μετανάστευσης είναι αντίθετα περιπτώσεις αποδημίας. Ο Τρίτος Κόσμος χτυπάει την πόρτα της Ευρώπης και μπαίνει μέσα, ακόμη και αν η Ευρώπη δε συμφωνεί. Το πρόβλημα δεν έγκειται πια στο να αποφασιστεί (όπως οι πολιτικοί υποκρίνονται ότι πιστεύουν) αν θα γίνουν δεκτές στο Παρίσι φοιτήτριες με τσαντόρ ή πόσα τζαμιά πρέπει να ανεγερθούν στη Ρώμη. Το πρόβλημα είναι ότι στην επόμενη χιλιετία (και μια και δεν είμαι προφήτης δεν μπορώ να προσδιορίσω την ακριβή ημερομηνία) η Ευρώπη θα είναι πολυφυλετική ήπειρος, ή αν προτιμάτε, μια “πολύχρωμη” ήπειρος. Αν έτσι σας αρέσει, έτσι θα γίνει. αν δεν σας αρέσει, και πάλι έτσι θα γίνει.

3. Αυτή η αντιπαράθεση των πολιτισμών μπορεί να έχει αιματηρά αποτελέσματα και είμαι πεισμένος ότι σε κάποιο βαθμό θα τα έχει, αποτελέσματα που θα είναι ανεξίτηλα και θα διαρκέσουν πολύ. Όμως, οι ρατσιστές θα έπρεπε να είναι (θεωρητικά) μια φυλή υπό εξαφάνιση. Υπήρξε Ρωμαίος πατρίκιος που δεν άντεχε στην ιδέα ότι θα γίνονταν cives Romani (ρωμαίοι πολίτες) οι Γαλάτες, οι Σαρμάτες ή οι Εβραίοι, όπως ο Άγιος Παύλος, και ότι θα μπορούσε να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο ένας Αφρικανός, όπως τελικά συνέβη. Αυτό τον πατρίκιο τον ξεχάσαμε, τον νίκησε η ιστορία. Ο ρωμαϊκός πολιτισμός ήταν πολιτισμός επιμειξιών. Οι ρατσιστές θα πουν ότι ακριβώς γι’ αυτό διαλύθηκε, ωστόσο χρειάστηκαν πεντακόσια χρόνια. Και μου φαίνεται ότι ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα επιτρέπει και σ’ εμάς να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.

Ουμπέρτο Έκο “Πέντε ηθικά κείμενα”.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1. Να παρουσιάσετε με συντομία στους συμμαθητές σας το παραπάνω κείμενο στο πλαίσιο μιας συζήτησης για τους πρόσφυγες που γίνεται στην τάξη σας (100-120 περίπου λέξεις).

(μονάδες 25)

2. Να αξιολογήσετε το περιεχόμενο των ακόλουθων προτάσεων με βάση το κείμενο και  να απαντήσετε με Σ αν είναι ορθές και με Λ αν είναι λανθασμένες:

α)Οι μεταναστεύσεις είναι πολιτικά ελεγχόμενες

β)Στις αποδημίες οι μετακινούμενοι λαοί αλλάζουν την κουλτούρα των αυτοχθόνων

γ)Ο συγγραφέας θεωρεί πως είναι δύσκολο σήμερα να διακρίνουμε την αποδημία από τη μετανάστευση

δ) Στις αποδημίες δε δημιουργούνται γκέτο

ε) Ο ρωμαϊκός πολιτισμός διαλύθηκε λόγω επιμειξιών

(μονάδες 15)

3. Να επισημάνετε με ποιους τρόπους αναπτύσσεται η 2η παράγραφος του κειμένου αιτιολογώντας την απάντησή σας;

(μονάδες 10)

4.Να γράψετε συνώνυμα των ακόλουθων λέξεων: ενθαρρυνθούν, αυτοχθόνων, προσχεδιασμένη, ανεγερθούν, αντιπαράθεση.

(μονάδες 10)

5. Ποιους τρόπους και μέσα πειθούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στο κείμενο; Σε ποιο κειμενικό είδος θα το τοποθετούσατε;

(μονάδες 10)

6. Τα τελευταία χρόνια μεγάλος αριθμός προσφύγων έχουν συρρεύσει στη χώρα μας. Σε ένα άρθρο για το ετήσιο σχολικό περιοδικό να αναφερθείτε στις συνέπειες του φαινομένου αυτού τόσο για τη χώρα μας, όσο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες και αναπτύξτε τις θέσεις σας σχετικά με τις ενδεδειγμένες συμπεριφορές των ατόμων αλλά και τις δράσεις των φορέων για την ομαλή ενσωμάτωσή τους στις χώρες υποδοχής (600 λέξεις).

(μονάδες 40)

Τι άλλο θα ακούσουμε!

Φθινόπωρο 2019

Καταργούνται τα θέματα εξετάσεων για το φύλο

Στην αρχή θεώρησα πως το δημοσίευμα είναι παρωδία κάποιου συμβάντος. Αφού το διάβασα προσεκτικά περίμενα να αποκαλυφθεί η φάρσα. Αντ΄αυτού αντιλήφθηκα πως μιλάνε σοβαρά. Εκτός κι αν είμαι τόσο εύπιστη. Τα σχόλια και η κριτική δικά σας!

Με εγκύκλιό του το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ανακοινώνει ότι, συντασσόμενο με το σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο προάσπισης και ενδυνάμωσης των ατομικών ευαισθησιών και ιδιαιτεροτήτων των μαθητών γυμνασίων και λυκείων, σπουδαστών και φοιτητών ΑΕΙ, εγκαινιάζει νέο πνεύμα διδακτικής προσέγγισης. Προς τον σκοπό αυτόν, εφεξής:

1) Οι φοιτητές και σπουδαστές δεν θα υποχρεούνται να γράφουν, να εξετάζονται και να βαθμολογούνται πάνω σε θέματα που τους προκαλούν ανησυχία, αναστάτωση, αμφιβολίες, σύγχυση ή και φόβο. Ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά αναφέρονται ως τέτοια αμφιλεγόμενα και ευαίσθητα θέματα τα σχετικά με φυλή, φύλο, πολιτική, θρησκεία και πίστη, οικογένεια, σεξουαλικότητα, ψυχική υγεία, ναρκωτικά και αλκοόλ, νοημοσύνη, επιτυχία, αποτυχία, αυτοκτονία, αναπηρία, πένθος, ομορφιά, ασχήμια, θάνατο.

2) Απαγορεύεται εκ μέρους καθηγητών, γραμματείας και λοιπών διοικητικών οργάνων η οποιαδήποτε χρήση κεφαλαίων στοιχείων. Όπως έχει διαπιστωθεί, τα κεφαλαία προκαλούν ή επιτείνουν το άγχος των σπουδαστών, καθώς λειτουργούν εκφοβιστικά. Στο ίδιο πνεύμα απαγορεύονται αρνητικές εκφράσεις, το «μη» και το «δεν», και ο επιτακτικός τόνος.

3) Όλα τα επιρρήματα θα πρέπει να λήγουν πλέον μόνο σε -α, δεδομένου ότι κατόπιν πανελλαδικής έρευνας επιβεβαιώθηκε ότι επιρρήματα που λήγουν αλλιώς (λ.χ. σε -ακις, -ηδον, -ης, -ις, -ει, -ως) προκαλούν στα παιδιά, και ιδιαίτερα στις πιο ευαίσθητες νεαρές ηλικίες, αίσθηση απειλής που μπορεί να φτάσει ως και σε πανικό. (Αναφέρθηκε περίπτωση νεαρής κοπέλας που υπέστη νευρικό κλονισμό στο μάθημα γυμναστικής όταν της δόθηκε οδηγία να πέσει «πρηνηδόν». Έχει ήδη υποβληθεί μήνυση κατά της διοίκησης του σχολείου και ο Σύλλογος Γονέων προανήγγειλε σειρά κινητοποιήσεων).

Όλα τα ανωτέρω εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο ανάγκης δημιουργίας κλίματος διδακτικής ηρεμίας και ισότητας χωρίς άδικες στοχοποιήσεις ή προνομιακές μεταχειρίσεις, και στην απαραίτητη πια κατάργηση αναχρονιστικών και παρωχημένων συνηθειών άλλων εποχών. Με άρθρο-παρέμβασή του ο Τομέας Δικαιωμάτων των Ελεύθερων Μαθητών χαιρέτισε την απόφαση, επισημαίνοντας όμως ότι «Είμαστε στα μισά του δρόμου και οφείλουμε να φτάσουμε στο τέλος του. Δεν μας φτάνουν τζούρες δικαιωμάτων». Από την πλευρά τους οι Σύλλογοι Φιλολόγων διαμαρτύρονται ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται αδύνατη η διδασκαλία του συνόλου του αντικειμένου τους (ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά αναφέρουν όλες τις αρχαίες τραγωδίες). Τέλος, η Ένωση «Η Μακεδονία είναι Μία και Είναι Ελληνική» ανακοίνωσε ότι «τα επιρρήματα είναι μέρος της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας τα πάρει». Στέλεχος του υπουργείου απάντησε ότι «Καταρχά χρειάζεται ψυχραιμία, την οποία δυστυχά λίγοι έχουν. Σαφά και τα επιρρήματα είναι ελληνικά, αλλά βαθμηδά πρέπει να ξεπεράσουμε την προσήλωση στο παρελθόν, που αποδεικνύεται εντελά επιζήμια για τα νέα λαμπρά μυαλά του μέλλοντός μας. Ειδεμά θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα ολημερά. Κοντολογά, το παρελθόν έχει περάσει, ανεπιστρεπτά».

Από τα "ΝΕΑ" της 4ης Ιανουαρίου-Της Καρολίνας Μέρμηγκα