ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ... ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΜΑΣ

-Στις σύγχρονες κοινωνίες που η εργασία συντηρεί την οικογένεια , η σχόλη τείνει να γίνει η πραγματική ζωή.
-Η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και το περιεχόμενό του είναι ευθέως ανάλογο με το πολιτιστικό επίπεδο μιας κοινωνίας

Έτσι το πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου πρέπει να το δούμε μέσα από δυο προοπτικές
ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Συρρίκνωση του μη εργάσιμου χρόνου λόγω:
-υπερεργασίας, υπερωριών
-επέκταση απασχόλησης στο σπίτι
-δεύτερη εργασία
-αύξηση του «νεκρού» χρόνου
-(για τις γυναίκες) δεν άλλαξαν οι παραδοσιακοί ρόλοι στην οικογένεια, παρόλο που η γυναίκα βγήκε δυναμικά στην εργασία

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Φαλκίδευση του χαρακτήρα του ελεύθερου χρόνου γιατί:
-η απουσία νοήματος και καταξίωσης στην εργασία υπονομεύει το χαρακτήρα του ελεύθερου χρόνου, αφού αυτός λειτουργεί ως αντιστάθμισμα της χαμένης δημιουργικότητας
-ο ελεύθερος χρόνος είναι πια ψυχοσωματική εκτόνωση και όχι δημιουργική αναζωογόνηση
-ο καταναλωτισμός αλώνει τον ελεύθερο χρόνο με τη χυδαιοποιητική του επενέργεια π.χ τα μακαρόνια δεν είναι απλώς τροφή, μπορεί να αποτελέσουν και αφορμή για ερωτικό κάλεσμα
-εμπορευματοποίηση της ψυχαγωγίας. Η πολιτιστική βιομηχανία επινόησε τη μαζική κουλτούρα που εισέβαλε καταδυναστευτικά στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων
- ιδιαίτερα στη Ελλάδα το μοντέρνο στη διασκέδαση έχει ταυτιστεί με αξίες του δυτικού πολιτισμού
-η νεολαία καταβροχθίζει κάθε εύπεπτη τροφή για να «σκοτώσει » τον ελεύθερο χρόνο της αλλά έτσι οδηγείται –δυστυχώς- στην ψυχοκτονία (ηλεκτρονικά, bowling, skate, club, Ιnternet, face book, γήπεδο)

Όταν πάψει λοιπόν να υπάρχει η διχοτόμηση του ανθρώπινου χρόνου σε καταναγκαστικό και ελεύθερο θα μπορούμε να μιλάμε για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Κι αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν η εργασία δε θα αποτελεί απλά ένα μέσο βιοπορισμού αλλά θα είναι ο χώρος της δημιουργικής αντικειμενικοποίησης της ανθρώπινης φαντασίας και πηγή εξανθρωπισμού. Τότε μόνο η δουλειά δε θα είναι …δουλεία και ο ελεύθερος χρόνος ανία και ρουτίνα