Αίγυπτος - ένα κατατοπιστικό ντοκιμαντέρ

youtube

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Λιγότερο συνηθισμένες είναι οι χρήσεις που προβάλλουν τη σχέση του απαρεμφάτου με τον συντακτικό ρόλο του ρήματος: συγκεκριμένα, ένα τελικό απαρέμφατο μπορεί κάποτε να ορίζει μία συντακτικά αυτόνομη φράση, ακριβώς όπως το ρήμα μιας πρότασης, και σ’ αυτές τις περιπτώσεις ονομάζεται ‘απόλυτο’ απαρέμφατο.

Άναρθρο τελικό απαρέμφατο ‘απόλυτο’ ως συντακτικά αυτόνομη προστακτική

Σιμωνίδης ο Κείος Επίγραμμα 247: Ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε / κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

Άναρθρο ή έναρθρο τελικό απαρέμφατο ‘απόλυτο’ ως συντακτικά αυτόνομη επιφώνηση

Αριστοφάνης Όρνιθες 5-6 [Πεισέταιρος]: Τὸ δ' ἐμὲ κορώνῃ πειθόμενον τὸν ἄθλιον / ὁδοῦ περιελθεῖν στάδια πλεῖν ἢ χίλια!

Άναρθρο ή έναρθρο τελικό απαρέμφατο ‘απόλυτο’ ως συντακτικά αυτόνομη παρένθεση, άλλοτε σε θέση κύριας πρότασης, άλλοτε σε θέση αναφορικής που εισάγεται με ὡς

Αισχύλος Πέρσες 246 [Χορός]: ἀλλ', ἐμοὶ δοκεῖν, τάχ' εἴσῃ πάντα ναμερτῆ λόγον.

Πλάτων Απολογία Σωκράτους 17a: καίτοι ἀληθές γε, ὡς ἔπος εἰπεῖν, οὐδὲν εἰρήκασιν.

Πλάτων Απολογία Σωκράτους 37a: πέπεισμαι ἐγώ, ἑκὼν εἶναι, μηδένα ἀδικεῖν ἀνθρώπων.

ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Πρόκειται για εκείνο το απαρέμφατο που δεν εξαρτάται από κάποιο άλλο τύπο και αποτελεί στερεότυπη φράση που ισοδυναμεί με επιρρηματικό προσδιορισμό της αναφοράς ή του σκοπού. Αυτά τα απαρέμφατα προσδιορίζουν το περιεχόμενο όλης της πρότασης στην οποία βρίσκονται. Οι πιο συνηθισμένες και αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις απόλυτου απαρεμφάτου (και όχι οι μοναδικές) είναι οι παρακάτω :

ὡς ἐμοί δοκεῖν = κατά τη γνώμη μου

ὡς ἔπος εἰπεῖν = για να το πω έτσι, σχεδόν
ὡς ἀπλῶς εἰπεῖν = για να το πω γενικά, σύντομα
ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν = για να ανακεφαλαιώσω
οὕτως εἰπεῖν = γενικά, σχεδόν
συντόμως εἰπεῖν = για να μιλήσω σύντομα
ὡς συνελόντι εἰπεῖν = για να μιλήσω σύντομα
ὡς διά βραχέων εἰπεῖν = για να μιλήσω σύντομα
ὡς ἐν βραχεῖ εἰπεῖν = για να μιλήσω σύντομα
ὀλίγου δεῖν = σχεδόν, λίγο έλειψε
μικροῦ δεῖν = σχεδόν, λίγο έλειψε
τό ἐπ’ ἐμοί εἶναι = όσον εξαρτάται από εμένα
ἑκών εἶναι = θεληματικά
ὡς (ἀπ)εικάσαι = όσο μπορεί να συμπεράνει κανείς
ὡς γέ οὕτως ἀκοῦσαι = για να το ακούσει κανείς έτσι απλά


π.χ. Ὡς γάρ εἰπεῖν ἀπλῶς, ἅπαντες ὑπάρχειν ἐγνωκότες μοι δοκεῖτε : για να μιλήσω σύντομα …

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΩΣΤΟΥ-ΛΑΘΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ

Οι ερωτήσεις που έταξα στους μαθητές μου που τις ζήτησαν.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΩΣΤΟΥ-ΛΑΘΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΓΑΓΩΓΗ  ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ

1. Η Σωκρατική αμφισβήτηση καταλήγει στην άρνηση

2.Στη διαλεκτική μέθοδο ο Σωκράτης με ερωτήσεις αποδεικνύει τη σαθρότητα των επιχειρημάτων του συνομιλητή του

3.Με τη μαιευτική μέθοδο η σωκρατική αντίληψη εκμαιεύεται από τον αντίπαλο

4. Η  φιλοσοφική σκέψη βοηθά τον άνθρωπο να γνωρίσει την Αλήθεια, την Ιδέα

5.Ο Σωκράτης ασχολείται με τη μελέτη των φυσικών φαινομένων.

6.Ο Σωκράτης αναζητά την ουσία της ηθικής και όχι τα ηθικά φαινόμενα

7.Ο Σωκράτης χρησιμοποιεί την αναλογική μέθοδο για να εξαγάγει καθολικούς συλλογισμούς

8.  Η λογική σκέψη και οι αισθήσεις είναι ο οδηγός για την αλήθεια

9. Οι μηνυτές του Σωκράτη ήταν ο Μέλητος, ο Άνυτος και ο Λύκων

10.   Η ασέβεια προς τους θεούς ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους κατηγορήθηκε ο Σωκράτης

11.   Η 9^η επιστολή του Πλάτωνα μας δίνει πληροφορίες για τη ζωή του.

12.   Ο Πλάτωνας σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λυρική ποίηση

13.   Ο Πλάτωνας πραγματοποίησε τρία ταξίδια στην Κάτω Ιταλία και Σικελία

14.   Η Ακαδημία ιδρύεται μετά την επιστροφή του Πλάτωνα από το δεύτερο ταξίδι του στη Σικελία

15.   Την Ακαδημία κλείνει ο βυζαντινός αυτοκράτορας Διοκλητιανός το 529 μ.Χ

16.   Ο Πρωταγόρας παρουσιάζεται με τη μορφή του αφηγημένου διαλόγου

17. Η ευβουλία είναι η ικανότητα του ατόμου να σκέπτεται και να πράττει ορθά στις υποθέσεις της ιδιωτικής του ζωής

18.   Ο Σωκράτης πιστεύει ότι η πολιτική αρετή δε διδάσκεται

19.   Ο Πρωταγόρας απαντά στα ερωτήματα του Σωκράτη με το μύθο του Επιμηθέα

20.   Ο Πλάτωνας απορρίπτει την αξία της συμβολικής μυθικής αφήγησης

21.   Η διάλεξη είναι μέθοδος προσέγγισης της αλήθειας

22. Η αναφορά στα λεγόμενα των ποιητών είναι χαρακτηριστική μέθοδος της διδασκαλίας των σοφιστών.

23. Ο Σωκράτης είναι καχύποπτος απέναντι στο γραπτό λόγο και απορρίπτει το σχολιασμό των ποιητικών κειμένων

24.   Οι Αθηναίοι δέχονται συμβουλές στην εκκλησία του δήμου μόνο από τους ειδικούς σε κάθε τομέα.

25.   Τα βασικά θέματα του πλατωνικού διαλόγου «Πρωταγόρας» είναι ποια είναι η φύση της αρετής και ποιος μπορεί να τη διδάξει

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΜΕΤΟΧΗ

Όταν το ουσιαστικό που προσδιορίζει μια έναρθρη επιθετική μετοχή παραλείπεται, η μετοχή παίρνει τη συντακτική του θέση (ουσιαστικοποιημένη μετοχή). Eπίσης, το ουδέτερο ενικού επιθετικής μετοχής με άρθρο χρησιμοποιείται ως αφηρημένο ουσιαστικό. Συνήθεις ουσιαστικοποιημένες επιθετικές μετοχές είναι οι ακόλουθες:

ὁ ἄρχων, οἱ ἄρχοντες ὁ διώκων (ο κατήγορος) ὁ κλέπτων (ο κλέφτης) ὁ νικῶν (ο νικητής) ὁ τεκὼν (ο πατέρας) ὁ φεύγων (ο κατηγορούμενος, ο εξόριστος) ἡ εἱμαρμένη (η μοίρα) ἡ ἐπιοῦσα (η επόμενη ημέρα) ἡ τεκοῦσα (η μητέρα) οἱ κρατοῦντες (οι άρχοντες) οἱ λέγοντες (οι ρήτορες) οἱ πολιτευόμενοι (οι πολιτικοί) οἱ προσήκοντες (οι συγγενείς) οἱ τεθνεῶτες (οι νεκροί)

τὸ ἀνειμένον (η άνεση) τὸ δεδιὸς (ο φόβος) τὸ δέον (το πρέπον) τὸ δοκοῦν (η γνώμη) τὸ ἡσυχάζον (η ησυχία) τὸ θαρσοῦν (το θάρρος) τὸ λεγόμενον (η φήμη) τὸ λυσιτελοῦν (η ωφέλεια) τὸ μέλλον / τὸ παρελθὸν / τὸ παρὸν τὸ νοσοῦν (η νόσος) τὸ προσῆκον (το αρμόζον) τὸ συμφέρον τὸ συνεστηκὸς (οι συνωμότες)

τὰ βεβουλευμένα / τὰ γνωσθέντα / τὰ δεδογμένα / τὰ δόξαντα / τὰ ἐψηφισμένα (οι αποφάσεις) τὰ δέοντα / τὰ προσήκοντα (τα πρέποντα) τὰ καθεστῶτα (η παρούσα κατάσταση) τὰ κατηγορημένα (οι κατηγορίες) τὰ κηρυχθέντα (οι διαταγές) τὰ νομιζόμενα (τα καθιερωμένα) τα συγκείμενα (οι ισχύουσες συνθήκες) τὰ συμβάντα τὰ ὡμολογημένα (οι συμφωνίες) http://ebooks.edu.gr

Ερωτήσεις - απαντήσεις στην εισαγωγή των αρχαίων ελληνικών προσανατολισμού στη Γ΄ Λυκείου

Στο σχολικό ιστότοπο του Λυκείου Νέων Επιβατών μπορείτε να βρείτε εκτός από τις ερωτήσεις για την εισαγωγή στο φιλοσοφικό λόγο και τις απαντήσεις. Διαβάστε εδώ

Ζιγκουράτ- Μεσοποταμία

πραγματικό αναστηλωμένο ζιγκουράτ στην αρχαία πόλη της Ούρ (Ιράκ)

και μια σύγχρονη πρόταση αναβίωσης των ζιγκουράτ στο Ντουμπάι

Η αρχιτεκτονική της Μεσοποταμίας ήταν αρκετά φημισμένη για τις μνημειακές της διαστάσεις, τις τεχνικές της επιτεύξεις, για τους καθαρούς γεωμετρικούς όγκους και για τη συγκρότηση κτιριακών μονάδων σε σαφείς ορθογώνιες κατόψεις. Τα χαρακτηριστικότερα αντιπροσωπευτικά οικοδομήματα αποτελούν ο Πύργος της Βαβέλ, οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας και  τα Ζιγκουράτ.

Τα ζιγκουράτ είναι θρησκευτικά κτίρια της Μεσοποταμίας σε βαθμίδες, αποτελούμενα από πολλαπλές πεζούλες με ναό στην κορυφή.Ο ναός του θεού της Σελήνης ήταν τοποθετημένος στην κορυφή του ζιγκουράτ, σύμβολο της φυσικής και πνευματικής ανωτερότητας του θεού (δεν έχει διατηρηθεί). Οι τρύπες στο περίβλημα του ζιγκουράτ ίσως να είχαν ανοιχτεί για να μη σκάσουν τα πήλινα τούβλα την περίοδο των βροχών. Αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία του πολιτισμού της Μεσοποταμίας, Παρ’ ότι θυμίζουν τις αιγυπτιακές πυραμίδες, τα ζιγκουράτ διακρίνονται από την δικιά τους ιδιαίτερη αρχιτεκτονική μορφή. Αξίζει να αναφέρουμε το γεγονός ότι έμειναν λίγα άθικτα από το χρόνο. Τα Ζιγκουράτ χτίστηκαν από τους Σουμέριους, Βαβυλώνιους, Ακκάδιους και Ασσύριους για τις τοπικές θρησκείες. Προφανώς από τους ναούς αυτούς να προέρχεται και ο εβραϊκός μύθος για τον Πύργο της Βαβέλ.

Γράφοντας ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο

Ένας ευσεβής πόθος που έγινε πραγματικότητα.

Βασισμένο σε αληθινή ιστορία!

Η κληρονομιά της αγάπης

Μια ιστορία θα σας πω για ένα παλικάρι

που΄ταν ψηλός λεβεντονιός κι έπαιζε το δοξάρι.

Μιαν  κοπελιάν αγάπησε, Μαρία την ελέγαν

που για την ομορφάδα της τα παλικάρια κλαίγαν.

Μια μέρα που΄ταν για βοσκή τα γίδια του να βγάλει                   5

την είδε ξάφνου στο στρατί αφράτη να προβάλει.

Την ερωτεύτηκε με μιας  για τα γαλάζια μάτια,

που  μόλις τον εκοίταξαν, τον έκαναν κομμάτια.

Γυρίζει σπίτι του γοργά, τη μάνα του απαντάει

τον πόνο του της μολογά κι όλο ψιλορωτάει:                              10

«Για πες μου μάνα, το Μαριώ, του Θύμιου η θυγατέρα,

είναι με κάνα χωριανό για να περάσει βέρα;

Αν όχι, στείλε προξενιό, γυναίκα να την κάμω

μέχρι την άλλη Κυριακή να ετοιμάσεις γάμο.»

Kι η μάνα του η καψερή στέλνει την προξενήτρα ,                     15

τη Φρόσω του κυρ- Κωσταντή  που ήταν δεινή κεντήτρα.

Κι έφτασε εκείνη αχάραγα να φέρει το μαντάτο

να κανονίσει στέφανα, να φάει και μαντολάτο.

Όμως  η όμορφη Μαριώ   άντρα της δεν τον κάνει                             

ούτε θε να τον παντρευτεί, ούτε να μπει στεφάνι .                    20

Όταν ο κύρης της ρωτά γιατί δεν τον εθέλει,

του απαντά γλυκά-γλυκά με τη φωνή σα μέλι:

«Καλέ μου πατερούλη μου,  θες να με χαραμίσεις

με το Νικόλα το βοσκό νυφούλα να με ντύσεις;                                 

Εργατικός είναι πολύ και άξιο παλικάρι                                        25

δίχως μαλλιά στην κεφαλή  όμως δεν έχει χάρη.

Εγώ θα πάρω για άντρα μου ένανε ψαρομάλλη

κορώνα στο κεφάλι του να θέλει να με βάλει.

Να ζήσουμε χρόνους πολλούς οι δυο αγαπημένοι

κι ο Νικολός αλλού να βρει αγάπη να ανειμένει».                       30

Εχάλασε το προξενιό κι η Φρόσω πίσω γέρνει

με χολωμένη την καρδιά, κακό μαντάτο φέρνει.                                       

Ο Νικολός  σαν τ΄ άκουσε να πέσει να πεθάνει

που δεν τον θέλει η Μαριώ άντρα της να τον κάνει.

Η πίκρα του όμως κράτησε για λίγους μήνες μόνο,                    35

εβρέθηκε άλλη κοπελιά και επήρε του τον πόνο.                                      

Μα κι η Μαριώ συνάντησε το νιο που ονειρεύτει                                      

και στου χωριού την εκκλησιά εκείνον επαντρεύτει.

Επέρασαν  χρόνοι πολλοί  και μήνες οργισμένοι

και ο Νικόλας και η Μαριώ καθείς τους μόνος μένει.                 40

Ο άντρας της Μαριώς μαθές πέθανε στο χωράφι

την ώρα που στ΄ αμπέλια του έριχνε το θειάφι.                                         

Μα κι ο Νικόλας έχασε πάνω στην τρίτη γέννα

την όμορφη γυναίκα του που την ελέγαν  Λένα.

Η  Μάρω όμως είχε όμορφη κοπέλα μετρημένη,                          45

μια κόρη  που ΄ταν έξυπνη, προπάντων σπουδαγμένη.

Με κόπους την ανάστησε και βάσανα μεγάλα,

ώσπου μια μέρα γύρισε κι έτοιμη ήταν δασκάλα.

Τη διορίσαν στο χωριό, όπου ΄ταν η μαμά της,

για  να μαθαίνει  γράμματα στην τάξη τα παιδιά της.                50

Μια μέρα πήγε στο σχολειό το λόγο να ζητήσει

ο τρανός γιος του Νικολού και να το συζητήσει                            

τί έβαλε το αδέλφι του  τρεις ώρες  τιμωρία

άτακτο ήτανε  παιδί κι έκανε φασαρία.

Όμως δεν πρόλαβε σταλιά κουβέντα να αρθρώσει                     55

να πει όσα εσκέφτηκε, το Δημητρό να σώσει.

Σαν είδε την Βασιλική, ψηλή σαν κυπαρίσσι                                   

ευθύς του κόπηκε η λαλιά, δεν ήθελε τη ζήση.

Αν δεν επαντρευότανε την όμορφη Βασίλω

σίγουρα θα τον έβρισκαν στου Άδη το βασίλειο.                         60

Έδωκε κι ο πατέρας του αμέσως την ευχή του

κι ο γιος του στέλνει όλο χαρά μήνυμα  στην καλή του.

Την παραπάνω Κυριακή σπίτι  της να κινήσει

να τη γυρέψει ταίρι του , νυφούλα να τη ντύσει.

 Ήρθε ταχιά η Κυριακή κι όλοι ετοιμαστήκαν                               65

στον αρραβώνα να βρεθούν, καινούρια στολιστήκαν.

Θερμά τους  υποδέχτηκαν νύφη και συμπεθέρα

κι ο Νικολός απόμεινε στα χέρια με τη βέρα.

Σαν είδε πως συμπεθερά ήτανε το Μαριώ του

άλλαξε χίλια χρώματα πάνω στο πρόσωπό του.                          70

Λίγο νερό εζήτησε, να κάτσει μία στάλα

φοβήθηκε μη σωριαστεί εκεί μπροστά στη σάλα.

Μα κι η Μαριώ σαν ένιωσε το Νικολό σιμά της

σάμπως  και να θυμήθηκε τα νάζια τα παλιά της.

Γίναν  τ΄ αρραβωνιάσματα,  όλοι χαρά γεμάτοι                            75

κι ο Νικολός προς τη Μαριώ εκλείνει της το μάτι.

Σιμά της πήγε κι έκατσε, το χέρι της επαίρνει

ήρεμα της σιγομιλεί, δίπλα στον ώμο γέρνει:

«Είδες πως είναι η ζωή και πως μας τα γυρίζει

που ο νους του ανθρώπου δε νογά και ούτε το γνωρίζει;         80

Τότε δεν παντρευτήκαμε, δεν ήτανε γραφτό μας

τώρα θα πάμε και οι δυο στο γάμο των παιδιών μας».

Περάσανε χρόνοι πολλοί, κοντά δυο - τρεις δεκάδες

τα παλικάρια ψήλωσαν και  αφήκανε γενειάδες

και τα κορίτσια ομόρφυναν, σωστές γυναίκες  γίναν                  85

στις καφετέριες  γύριζαν  κι όλο φραπέ επίναν.

Μια μέρα που ΄ταν στη σχολή έξω στο κυλικείο

ένας ψηλός παλικαράς  που κόντευε πτυχίο

έριξε σε μιας κοπελιάς τη φούστα τον καφέ του,

γιατί του καλοάρεσε, να κάνει το εφέ του.                                      90

Όμως δε γνώριζε καλά τι στόμα είχε εκείνη

τον πήρε και τον σήκωσε,  άναυδος είχε μείνει.

«Στραβάδι, δεν έχεις μυαλό καθόλου στο κεφάλι

καινούρια ήταν η φούστα μου κι έγινε μαύρο χάλι»

Σα σήκωσε το βλέμμα της  και  είδε τον Αποστόλη                      95

ντράπηκε, κόκκινη  έγινε,  σαν το παντζάρι  όλη.

Γρήγορα πως εχτύπησε αμέσως η καρδιά της

κι ένα μαράζι  φούντωσε μέσα στα σωθικά της.

Ήταν ψηλός, μελαχρινός  και καλογυμνασμένος,

κι εκείνος όμως έμεινε για λίγο σαστισμένος .                             100

Μπορεί να ήτανε αψιά, να φώναζε κομμάτι

να αντιδρούσε βίαια σα να ήταν άγριο άτι,

γλυκιά όμως ήταν στη θωριά, έξυπνα είχε μάτια

κι ο Αποστόλης γνώριζε πώς να δαμάζει άτια.

Το παλικάρι ζήτησε μεγάλη μια συγνώμη                                     105

μην τον περάσει για αγενή, να της αλλάξει γνώμη.                 

Της πρότεινε  ευγενικά  να βγούνε το βραδάκι

να πάνε, αν θέλει, για ποτό στο κοντινό μπαράκι.

Εκείνη αμέσως είπε ναι, στο σπίτι της κινάει

ήθελε κούκλα να γενεί στο ραντεβού να πάει.                            110

Μα κι ο Απόστολος ταχιά πήρε στον κολλητό του

μια κοπελιά πως γνώρισε , του πήρε το μυαλό του.

Σαν έφτασε λοιπόν εννιά  μεγάλη αγωνία

η Φωτεινή περίμενε από ώρα στη γωνία.

Ο Αποστόλης φάνηκε λίγο αργοπορημένος                                 115

δικαιολογήθηκε μακριά ήταν παρκαρισμένος .                         

Για αρκετή ώρα είχανε μεγάλη αμηχανία

κανένας όμως απ΄ τους δυο δεν ένιωθε ανία.

Ήπιανε ένα δυο ποτά,  ήρθαν στα συγκαλά τους

κι ευθύς ξομολογήθηκαν κι οι δυο τον έρωτά τους.                  120

Λίγο πριν καληνυχτιστούν σφιχτά αγκαλιαστήκαν

δώσαν ένα γλυκό φιλί κι αγάπη ορκιστήκαν.

Τέσσερα χρόνια μένανε  κει στην Παπαδιαμάντη,

ώσπου μια μέρα ο Απόστολος ήρθε μ΄ ένα διαμάντι.

Μπροστά της πήγε κι έσκυψε, το χέρι της ζητάει                      125

και το ακριβό διαμαντικό στο δάχτυλο περνάει.

Και τώρα κάτι θα σας πω, δεν έχει ξαναγίνει

Ποιος ήταν ο Απόστολος κι η Φωτεινή εκείνη.

Ήταν ο Απόστολος  που λες  έγγονος του Νικόλα

κι  εγγόνα ήταν της Μαριώς η Φωτεινή Μπακόλα!                   130

Θέλω να το πιστέψετε ετούτη η ιστορία

πως του μεγάλου έρωτα μας δείχνει την πορεία.

Στο αίμα κάθε μιας  γενιάς κυλάει και ριζώνει

περνάει  στην επόμενη και την εμαραζώνει.

Ασθένεια μεταδοτική μου φαίνεται είν΄ η αγάπη                       135

που δε γιατρεύεται ποτέ και με κανένα χάπι.

Καλό φθινόπωρο-καλή σχολική χρονιά!

Ας καλωσορίσουμε το φθινόπωρο με "ένα λόγο για το καλοκαίρι" του Σεφέρη.

Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρισαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένειγεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδιαστο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε5στην εποχή των ματιών που κοιτάζουνστον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φωςσφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοιστις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ’ τις πιπεριέςκαθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν10χιλιάδες χλωμές προσωπίδες. Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμεστη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες.