ΠΑΙΖΟΥΣΙΝ ΕΝ ΟΥ ΠΑΙΚΤΟΙΣ

ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ του Αντώνη Καρακούση

Το πολιτικό πρόβληµα της χώρας δείχνει να βρίσκει, υπό το βάρος της επαπειλούµενης κατάρρευσης, κάποια προσωρινή ατελή διέξοδο. Ο κ. Παπανδρέου µετά την ατυχή επιλογή του για το δηµοψήφισµα και τον σάλο που προκάλεσε διεθνώς, φέρνοντας τη χώρα στα πρόθυρα εξόδου από την ευρωζώνη, υποχρεώθηκε σε αναζήτηση λύσεων ξένων προς τα ως τώρα ελληνικά πολιτικά ήθη. Οσο κι αν η στάση του εγείρει αµφιβολίες, είναι φανερό ότι εκχωρεί εξουσίες και δείχνει διατεθειµένος να παραδώσει την πρωθυπουργία, είτε γιατί αγαπάει την πατρίδα, όπως λέει, είτε γιατί δεν µπορεί να κάνει αλλιώς, επειδή απλούστατα γνωρίζει ότι µόνος του δεν στέκεται ούτε µέρα στο Μέγαρο Μαξίµου. Αντιστοίχως και άλλες πολιτικές δυνάµεις, ευρωπαϊκές, συστηµικές και εθνολαϊκές, αντιλαµβάνονται ότι στις παρούσες συνθήκες εθνικής κατάρρευσης δεν µπορούν να διατηρούν ρόλο απλού παρατηρητή των εξελίξεων και µπαίνουν στο παιχνίδι. Αλλες πάλι, της δογµατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, εµµένουν στις θέσεις τους, δεν µετακινούνται, επενδύοντας στην επερχόµενη καταστροφή, µη αντιλαµβανόµενες πιθανώς το βάρος των συνεπειών ούτε την έκταση της µεταβολής των συνθηκών. Και µένει το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης που αρνείται συµµετοχή, προστατεύοντας κυρίως τον ρόλο της εφεδρικής δύναµης, η οποία υποτίθεται ότι θα πρέπει να µείνει αµέτοχη και αλώβητη για την επόµενη µέρα.

Ολοι ωστόσο συµπεριφέρονται σαν να µην αντιλαµβάνονται πλήρως την κατάσταση και να µην αισθάνονται το µέγεθος της απειλής. Και εδώ ίσως χρειάζονται ορισµένες διευκρινίσεις. Η χώρα δεν απειλείται απλώς από την οικονοµική κρίση. Κινδυνεύει µε βίαιη αλλαγή εθνικού προσανατολισµού, µε ανατροπή πρώτου µεγέθους. Η χώρα αν συνεχίσει αµέριµνη ή δράσει µε µάτια εσωστρεφή, θα κινδυνεύσει όχι απλά µε πτώχευση αλλά και µε αποποµπή από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και διερωτάται κανείς πώς κόµµατα µε ιστορικές ευρωπαϊκές ρίζες, όπως η Νέα ∆ηµοκρατία, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι παίζεται και τι πάει να χαθεί. Η τελευταία θέτει όρους που δεν στέκουν, επιχειρεί να περάσει την κρίση άβρεχτη, ψηφίζοντας µόνο τα θετικά µέρη της συµφωνίας, όταν η ηγεσία της γνωρίζει πολύ καλά ότι δανειακή σύµβαση, έκτη δόση και νέο οικονοµικό πρόγραµµα είναι αναπόσπαστα, συγκροτούν αδιατάρακτο και αλληλοσυµπληρούµενο σύνολο.

Αυτή την ώρα θα περίµενε κανείς από τα κεντρικά πρόσωπα του πολιτικού συστήµατος άλλη στάση. Οι περισσότεροι αντιδρούν ως µοιραίοι και άβουλοι, προσβλέποντας ανοήτως σε µια επόµενη µέρα, που πιθανώς δεν υπάρχει για κανέναν τους. Είναι αυτή η στάση ακριβώς που επιβεβαιώνει την εκτίµηση ότι οι ηγέτες µας είναι µικροί και απαίδευτοι. Και πιθανώς να αποδειχθούν και άβουλοι.

πηγή:εφημερίδα "το βήμα"