Ένα τραγούδι κι ένα ποίημα συν-διαλέγονται

  «Θα σπάσω κούπες για τα λόγια που ’πες

και ποτηράκια για τα πικρά λογάκια
άμαν, άμαν, άμαν, γίανιορουμ μπεν
άμαν, άμαν, άμαν, σέβιορουμ σεν
αχ, αχ, τσιφτετέλι
άμαν, άμαν, γιαλελέλι

Εχτές το βράδυ σ’ είδα στ’ όνειρό μου
πως είχες τα μαλλάκια σου ριγμένα στο λαιμό μου
άμαν, άμαν, άμαν, γίανιορουμ μπεν
άμαν, άμαν, άμαν, σέβιορουμ σεν
αχ, αχ, τσιφτετέλι
άμαν, άμαν, γιαλελέλι» 

Νίκος Κυριακίδης «Εψές το βράδυ σε είδα στ’ όνειρό μου»

Ο ποιητής επεξεργάζεται δημιουργικά το μικρασιατικό παραδοσιακό τραγούδι και ιδού το αποτέλεσμα:

Φωνή και ούτι
Αμάν!
Βγήκε κι αυτή η ανάσα...
μνήμες την έπνιγαν
πείσματα τη σπρώχναν,
ουλές την ομορφαίναν.
Έρωτες πόνου,
κρυφοί σαν
την ελπίδα
άγριοι
όπως κάθε σαρκοφάγου,
που συνήθως
πεινά.
Αμάν!
Κι απ’ εδώ και κάτω
δάκρυα βγαίνουν
Χασούρες
λάθη
γλύκα υγρή,
γι’ αυτό
«κοίτα με
κι από τη μέση
και χάμω»
Τσιφτετέλι,
επιτάφιος.

άσκηση δημιουργικής γραφής: προσπαθήστε, ακολουθώντας τη λογική του παραδείγματος, να μεταγράψετε στη μοντέρνα ποίηση ένα παραδοσιακό τραγούδι (ποντιακό, βλάχικο,κρητικό κλπ)