Επαυξημένη κανονικότητα

του ΝΤΙΝΟΥ ΣΙΩΤΗ

από την "Καθημερινή" 23-9-18

Η ​​νέα κανονικότητα είναι εδώ και ρυθμίζει τις ζωές μας. Χωρίς καμία επιβάρυνση έχουμε εθιστεί στα νέα δεδομένα που βρίσκονται στον αντίποδα με όσα κάποτε θεωρούσαμε φυσιολογικά. Το θεωρούμε κανονικό σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο να συγκρούονται αναρχικοί και αστυνομία γωνία Τοσίτσα και Πατησίων, όπως το θεωρούμε και κανονικό αυτοκίνητα και μηχανάκια να βρίσκονται σε πεζόδρομους και πεζοδρόμια ή να φράζουν τις μπάρες για τα αναπηρικά καροτσάκια. Το φοιτητικό κίνημα θεωρείται φυσιολογικό να μην είναι ρωμαλέο και να μην παρεμβαίνει όπου δει, κατά παραίνεση του αρμόδιου υπουργού, μιας και άλλες οι προτεραιότητές του: διακίνηση ναρκωτικών και διευκόλυνση λαθρεμπορίου, ξυλοδαρμός αντιφρονούντων καθηγητών, χειραφέτηση ιδεών και σκέψης. Το θεωρούμε κανονικό να καταδιώκεται η αριστεία και να θεωρείται μειονέκτημα, ενώ αποθεώνονται η ημιμάθεια, η ημιαπασχόληση, οι ημιαργίες. Μη μιλάτε για αξιολόγηση, το μόνο όπλο για να πάει μπροστά μια κοινωνία. Εύκολα οι σειρήνες της μισαλλοδοξίας και του διχασμού έχουν μεταμορφωθεί σε μούσες που εμπνέουν τους κρατούντες.

Η αρετή είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου τύχει και δεν αξίζει πια να αγωνίζεται κανείς για οτιδήποτε μεγάλο, ευγενές και ωραίο, αφού η νέα συνταγή κοινωνικής επιτυχίας στηρίζεται στο παλαιό τρίπτυχο που βασίζεται η νέα, επαυξημένη κανονικότητα: πτυχίο χωρίς σπουδές, σύνταξη στα σαράντα, μισθός χωρίς εργασία.

Φαντάζει σουρεαλιστικό, όμως ο σουρεαλισμός παραδίδει τα όπλα μπροστά στα νέα κόλπα που τον καθιστούν ξεπερασμένο. Το μη κανονικό είναι η νέα κανονικότητα. Τη συνηθίσαμε τη νέα κατάσταση, δεν μας προκαλεί πια εντύπωση το «μπούλινγκ» που δεχόμαστε ως λαός από κάθε μορφής εξουσιαστές. Δεν μας εκπλήσσει πια που τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ τους πλακώνουν στο ξύλο ιδιοκτήτες σουβλατζίδικων, ούτε που στην κοσμοπολίτικη Μύκονο τους συλλαμβάνει η ίδια η αστυνομία και τους οδηγεί στο τμήμα, ούτε που στη Σαντορίνη μπράβοι ξυλοκοπούν υπάλληλο της Πολεοδομίας. Δεν έχουν τίποτε το συλλογικό οι τάχα μου «συλλογικότητες», αφού δεν είναι τίποτε άλλο από βαρβάτες ατομικότητες, κλειστά κελύφη κακομαθημένων παιδιών. Γιατί, ποια συλλογικότητα καταστρέφει τη δημόσια περιουσία; Ποια συλλογικότητα καίει τρόλεϊ και σπάει ακυρωτικά μηχανήματα, κοινό κτήμα του δημοσίου συμφέροντος και του εργαζόμενου απλού πολίτη, επισπεύδοντας έτσι την ιδιωτικοποίηση των μέσων μαζικής μεταφοράς; Αν ξυπνήσουν οι Ελληνες ένα πρωί και διαπιστώσουν ότι οι Αρχές δεν σέβονται κανένα νομικό ή κοινωνικό πλαίσιο, δεν θα εκπλαγούν. Εχουμε τόσο συνηθίσει στην αναρχία, στην ανομία και στην ατιμωρησία και μόνο θεωρητικά ενδιαφερόμαστε για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Το αβγό του φιδιού έχει κατρακυλήσει και έχει εισδύσει στη νοοτροπία μας. Η ανοχή που δείχνει ο μέσος Ελληνας απέναντι στην ανοησία, στη βλακεία, στην ανεπάρκεια και στον φασισμό είναι πέραν πάσης φαντασίας. Ο μέσος Ελληνας έχει γίνει έρμαιο φόβου. Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κοινωνία σε παρακμή που έχει χάσει τα ανακλαστικά της και οδεύει προς το άγνωστο; Επιπλέον, έχουμε εθιστεί στην ιδέα ότι είναι πιθανόν μερικά νέα για τα fake news ίσως και να είναι fake news.

Ο φιλόσοφος Αρνολντ Τόινμπι στο μνημειώδες έργο του A Study of History, λέει ότι οι πολιτισμοί στην ιστορική τους πορεία, πάντα αποτυγχάνουν με τον ίδιο, γενικά, τρόπο. Ο σημαντικότερος παράγοντας για την επικράτηση ενός πολιτισμού εν εξελίξει, γράφει, είναι η μίμηση, η πανανθρώπινη συνήθεια κατά την οποία οι άνθρωποι μιμούνται τη συμπεριφορά και τους τρόπους αυτών που θαυμάζουν. Οσο η καθεστηκυία τάξη του πολιτισμού δύναται να εμπνέει θαυμασμό και αγάπη στον λαό, ο πολιτισμός ευημερεί, γιατί οι αποκτηθείσες κοινές αξίες και προθέσεις που υπάρχουν από τη μίμηση, εμποδίζουν τις πιέσεις των ανταγωνιστικών ταξικών συμφερόντων να τον διαλύσουν. Οι πολιτισμοί αποτυγχάνουν, συνεχίζει ο Τόινμπι, επειδή οι κυρίαρχες τάξεις χάνουν την ικανότητα να εμπνέουν μίμηση. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μέλη της ελίτ εμμένουν τόσο στη διατήρηση της δύναμης και των προνομίων τους (καρέκλα), ώστε παραλείπουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της κοινωνίας. Καθώς αυτά τα προβλήματα όλο και μεγαλώνουν και τίθενται εκτός ελέγχου, η κυρίαρχη τάξη χάνει την ικανότητα να καταφεύγει στη δύναμη της επιβολής. Αυτό έχει ως συνέπεια, έξω από τον κύκλο της πολιτικής ελίτ και τα παράσιτά της, ολοένα και μεγαλύτερα μέρη των πληθυσμών να μετατρέπονται σε αυτό που ο Τόινμπι αποκαλεί εσωτερικό προλεταριάτο, μια όλο και πιο δυσαρεστημένη κατώτερη τάξη η οποία εξακολουθεί να παρέχει στην κυβερνώσα ελίτ «κρέας για τα κανόνια», αλλά δεν βλέπει πια κάτι να θαυμάσει ή να μιμηθεί σε αυτούς που την κυβερνούν.

Αυτή είναι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, έξοδος προς τη νέα κανονικότητα, αυτή είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία αναβαπτιζόμενοι βουλιάζουμε, γιατί δεν έχουμε ηγέτες να θαυμάσουμε. Αντιθέτως, είχαμε και έχουμε ηγέτες, ήρωες, πρότυπα, πολύ κατώτερους των περιστάσεων τους οποίους μιμούμαστε, με αποτέλεσμα το μέλλον όλο να ξεμακραίνει…

Τα μινωικά ανάκτορα-αναπαράσταση

Κυκλαδικός πολιτισμός

από το αρχείο της ΕΡΤ

Οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας

Τον περασμένο Μάιο (του 2013) μια ιστορικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είχε υποστηρίξει ότι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας δεν έχουν βρεθεί ποτέ γιατί απλούστατα... δεν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα αλλά στη Νινευή

Τον περασμένο Μάιο μια ιστορικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είχε υποστηρίξει ότι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας δεν έχουν βρεθεί ποτέ γιατί απλούστατα… δεν βρίσκονταν στη Βαβυλώνα αλλά στη Νινευή(http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=511263) Αν και η θεωρία αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί, η δρ Στέφανι Ντάλεϊ είναι πεπεισμένη ότι είναι σωστή. Πρόσφατα μάλιστα εξήγησε τους λόγους σε ένα ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε στο βρετανικό κανάλι Channel 4 παρουσιάζοντας περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα στοιχεία που την οδήγησαν σε αυτή την ιδέα.

Χαμένο θαύμα

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας ήταν ένα από τα ξακουστά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Σύμφωνα με τις περιγραφές που έχουν σωθεί σε αρχαία κείμενα, ήταν πολυεπίπεδοι, με υπερυψωμένα πεζούλια, υποστυλώματα με εφυαλωμένους οπτόλινθους, κελαρυστά νερά και πλούσια φυτά. Ως τώρα ωστόσο κανένας αρχαιολόγος δεν έχει εντοπίσει ούτε ένα ίχνος τους. Το γεγονός μάλιστα ότι όλες οι αναφορές που έχουμε για αυτούς είναι μεταγενέστερες έχει ωθήσει ορισμένους ειδικούς στο να υποστηρίξουν ότι δεν υπήρξαν ποτέ και ότι αποτελούν απλώς έναν «παραφουσκωμένο» μύθο.

                                         users.uoa.gr

Με βάση τις αναφορές που έχουν γίνει σε αυτούς από αρχαίους συγγραφείς, οι ειδικοί θεωρούν ότι οι θαυμαστοί κήποι, αν υπήρξαν, βρίσκονταν έξω από τα τείχη της Βαβυλώνας στο σημερινό Ιράκ και ποτίζονταν με αρδευτικά συστήματα από τον ποταμό Ευφράτη. Ο Βηρωσσός, ένας βαβυλώνιος ελληνιστής ιερέας που έγραψε την ιστορία της Βαβυλώνας στα ελληνικά, αναφέρει ότι κατασκευάστηκαν γύρω στο 600 π.Χ. από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα για τη σύζυγό του Αμυΐτιδα. Στην περιοχή έχουν γίνει επισταμένες έρευνες, καμία ένδειξη όμως που να μαρτυρεί την ύπαρξη μιας τέτοιας κατασκευής δεν έχει βρεθεί.

Η δρ Ντάλεϊ, η οποία είναι ιστορικός του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης με ειδικότητα στον ασσυριακό πολιτισμό και έχει αφιερώσει 20 χρόνια στην αναζήτηση των χαμένων κήπων, αποφάσισε να δει το ζήτημα με «άλλο μάτι». Αναζητώντας και συνδυάζοντας πληροφορίες από κείμενα που ως τώρα δεν είχαν αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το «βοτανικό θαύμα» της αρχαιότητας δεν ήταν βαβυλωνιακό αλλά ασσυριακό.

Μελέτη υπό άλλο… πρίσμα

Όπως είπε στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από το Channel 4 η δρ Ντάλεϊ, ανακάλυψε στο Βρετανικό Μουσείο ένα πρίσμα επάνω στο οποίο υπάρχει γραμμένο σε σφηνοειδή γραφή (η γραφή των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων) ένα κείμενο που αφορά τον Σεναχερίμπ, βασιλιά των Ασσυρίων, ο οποίος βασίλεψε έναν αιώνα πριν από τον Ναβουχοδονόσορα. Μεταξύ άλλων το κείμενο αυτό αναφέρει ότι ο βασιλιάς έχτισε κοντά στη Νινευή ένα ανάκτορο και πλάι του κατασκεύασε έναν κήπο που αποτελούσε «το θαύμα όλων των λαών». Η ιστορικός προσέθεσε μάλιστα ότι λέγεται πως ο Σαρδανάπαλος, ο οποίος ήταν εγγονός του Σεναχερίμπ, είχε ζωγραφίσει αυτόν τον κήπο σε μια πλάκα μέσα στο ανάκτορο.

Συγκεντρώνοντας πληροφορίες σχετικά με το ανάκτορο του Σεναχερίμπ και συνδυάζοντας αρχαίους και σύγχρονους χάρτες η δρ Ντάλεϊ το αναζήτησε και θεωρεί ότι το έχει βρει σε μια περιοχή κοντά στη Μοσούλη, στο Βόρειο Ιράκ, στην περιοχή όπου βρισκόταν η αρχαία Νινευή. Δίπλα στα ερείπια που έχει εντοπίσει η ιστορικός βρίσκεται ένας χωμάτινος λόφος με πρασινάδα. «Αυτό είναι το πιθανότερο σημείο στο οποίο θα πρέπει να βρίσκονταν οι κήποι»τόνισε, προσθέτοντας ότι ένα ανάγλυφο που έχει ανασκαφεί στη Νινευή αναπαριστά λεπτομερώς το ανάκτορο δίπλα σε έναν κήπο όπου τα φυτά κρέμονταν από υπερυψωμένα πεζούλια.

Η Βρετανή αρχαιολόγος πιστεύει ότι η σύγχυση ως προς τη θέση των θαυμαστών κήπων στους αιώνες που ακολούθησαν δημιουργήθηκε από το γεγονός ότι η Νινευή ήταν για την εποχή της μια «Νέα Βαβυλώνα», μια πόλη που μπορούσε καθ’ όλα να ανταγωνιστεί την πρωτεύουσα των Βαβυλωνίων. Αναγνωρίζει ωστόσο ότι για να επιβεβαιωθεί η θεωρία της χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά. «Περαιτέρω έρευνες απαιτούνται τώρα στο συγκεκριμένο σημείο αλλά δυστυχώς δεν νομίζω ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα ενόσω ζω» δήλωσε. «Είμαι όμως απόλυτα πεπεισμένη ότι οι κήποι βρίσκονταν στη Νινευή».

από το ΒΗΜΑ"SCIENCE"

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ...

Λευκά σεντόνια
σε ένα άθλιο τροχήλατο κιβώτιο
πουλάνε το θάνατο κουβαριασμένο
μην τον δουν και τρομάξουν οι άρρωστες ψυχές

Επίδεσμοι και γάζες
υπόσχονται επούλωση τραυμάτων
-και της ψυχής άραγε;-

Ο ορός στάζει δάκρυ-δάκρυ
εφήμερες δόσεις (ευ;) ευζωίας
και οι φυσαλίδες του οξυγόνου
βράζουν ανάσες πίσω από το κρεβάτι

Ο πατέρας κοιμάται ήσυχος σήμερα!
Μπορεί τα όνειρα στο μαξιλάρι του
να του δείχνουν το δρόμο για τον παράδεισο

31-8-2018
χαράματα στο νοσοκομείο