Σαν κεραυνός εν αιθρία "έσκασε" χθες το βράδυ η είδηση ότι έφυγε από τη ζωή ο Χρίστος Τσολάκης. Κι αυτό γιατί στις 2 του Μάη ήρθε στο σχολείο μας, για να μιλήσει στους μαθητές για την οικονομική κρίση και την παιδεία. Ήταν τόσο ζωντανός και ευδιάθετος, οικείος και προσιτός σε όλους, με ένα λόγο μεστό και κατανοητό συνάμα, παιδί με τα παιδιά, πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ που ενέπνεε σεβασμό και εκτίμηση. Τέτοιοι άνθρωποι νομίζεις πως δε θα πεθάνουν ποτέ!
Μετά το τέλος της ομιλίας του κάθισε μαζί μας για ν' ακούσει τους προβληματισμούς και τις απόψεις μας για τα αδιέξοδα της παιδείας. Δεν προλάβαινε να του κάνουμε το τραπέζι, γιατί είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις. Μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ξανάρθει... Το μόνο που δέχτηκε ήταν να τον πάμε ως την πιο κοντινή πιάτσα των taxi. Ήταν στο δρόμο μου και τον μετέφερα. Για πέντε λεπτά -τόσο ήταν η διαδρομή- πήρα κάτι απ' την αύρα του κι ελπίζω να με συντροφεύει στα υπόλοιπα χρόνια της πορείας μου στο σχολείο. Από σήμερα όμως θα βρίσκεται στη γειτονιά των αγγέλων και σίγουρα θα έχει μαζέψει γύρω του ηδη πολλούς καινούριους μαθητές!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου