Περιγραφή χώρου, προσώπου, έργου τέχνης

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΧΩΡΟΥ

Στα χρόνια του παππού μου, του πατέρα της μητέρας μου, η γη πια ήταν έτοιμη κ’ έγινε το υποστατικό. Απ’ τη μητέρα μου έμαθα το πώς έγινε η πρώτη καλύβα, πότε η γιαγιά μου φύτεψε με τα χέρια της τον πλάτανο στην αυλή, πότε φυτέψανε τα κλήματα. Στο υποστατικό έμπαινες από μια μεγάλη πόρτα, καμωμένη με σκαλιστό ξύλο. Στη μέση ήταν μια αυλή και γύρω-γύρω της, η μια χτισμένη κοντά στην άλλη, ήταν οι οικοδομές. Στα κάτω πατώματα ήταν οι αποθήκες κ’ οι στάβλοι, στ’ απάνω η κατοικία του παππού και της γιαγιάς μας, πλάι ο ξενώνας, και πλάι οι κατοικίες για τις γυναίκες και τους ζευγάδες που δουλεύανε στο κτήμα ολοχρονίς. Μια ξύλινη σκάλα σε ανέβαζε απ’ την αυλή στο σπίτι του παππού, κι από κει άρχιζε το ξύλινο μπαλκόνι που ένωνε κυκλικά όλα τα χτίρια. Τα παράθυ- ρα όλα βλέπαν μες στην αυλή, και μονάχα το σπίτι του παππού είχε ένα σιδερόφραχτο παράθυρο που έβλεπε έξω, τον κόσμο τον έξω απ’ τη μεγάλη πόρτα. Έτσι το υποστατικό έμοιαζε σα μοναστήρι ή σα φρούριο, καμωμένο όλο με γερή πέτρα του Σαρμουσάκ για το φόβο των ληστών. Όμως δεν είχε τίποτα απ’ την ασκητική αυστηρότητα των μοναστηριών, μήτε απ’ την αγριότητα των φρουρίων. Ήταν βαμμένο με γαλάζιο χρώμα. Σ’ ένα επί τούτου δωμάτιο ήταν φυλαγμένα σαν πολύτιμα πράγματα τα όπλα, γκράδες και μαρτίνια και σπαθιά, όσα θα φτάνανε για ν’ αρματώσουν όλους τους ζευγάδες σε ώρα ανάγκης, αν μας ρίχνονταν ληστές. Αυτό το δωμάτιο το λέγαμε το «Κίτρινο» επειδή ήταν βαμμένο με δυνατό κίτρινο χρώμα. Το δικό μας, των παιδιών, ήταν πλάι στα όπλα, κ’ η γειτονία τους μας έκανε να τα συλλογιζόμαστε πολύ. Και καθώς το Κίτρινο ήταν πάντα κλειδωμένο και κανένας δεν είχε την άδεια να το ανοίξει εκτός απ’ τον παππού, η φαντασία μας του έδινε μεγάλες διαστάσεις, το σχημάτιζε σα μυστικό καταφύγιο μυθικών πλασμάτων.

 Ηλίας Βενέζης, Αιολική γη, εκδ. Εστία

Στη φωτογραφία  που ακολουθεί  βλέπετε  το εξωτερικό ενός σπιτιού. Να το περιγράψετε.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Ένα γεροντάκι ανέβηκε τη σκάλα. […] πρόσεξε όμως ότι σ΄αυτό το πρόσωπο υπήρχε κάτι το σατανικό και προπαντός εκείνο το δεν ξέρω τι που τραβάει σαν μαγνήτης τους καλλιτέχνες. Φανταστείτε ένα μέτωπο φαλακρό, κυρτό και προεξέχον, που να κατρακυλά σαν καταρράκτης πάνω σε μια μικρή πατημένη μύτη που ανασηκώνεται στην άκρη όπως η μύτη του Rabelais ή του Σωκράτη. ένα στόμα γελαστό και ρυτιδωμένο, ένα σαγόνι μικρό στραμμένο περήφανα προς τα πάνω, στολισμένο με μια αιχμηρή γενειάδα, μάτια γαλαζοπράσινα που φαινομενικά είχαν χάσει με τα χρόνια τη λάμψη τους αλλά που, καθώς έρχονταν σ΄αντίθεση με τη φιλντισένια λευκότητα στην οποία έπλεαν οι κόρες, έριχναν μερικές φορές, όταν η οργή ή ο ενθουσιασμός έφταναν σε παροξυσμό, κάτι βλέμματα που μαγνήτιζαν. Απ΄την άλλη, το πρόσωπο ήταν ιδιαίτερα καταβεβλημένο απ΄την κούραση που είχε επιφέρει η ηλικία, κι ακόμα περισσότερο απ΄τις σκέψεις εκείνες που σκάβουν τόσο την ψυχή όσο και το σώμα. Τα μάτια του δεν είχαν πια βλεφαρίδες, και μετά βίας έβλεπε κανείς κάποια ίχνη φρυδιών πάνω απ΄τις προεξέχουσες κόχες τους. Βάλτε αυτό το κεφάλι σ΄ένα σώμα ασθενικό, περιζώστε το με μια δαντέλα απαστράπτουσας λευκότητας και κολλαρισμένη τέλεια, ρίξτε στο μαύρο περιστερνίδιο του γέρου μια βαριά χρυσή αλυσίδα, και θα έχετε μια αμυδρή εικόνα αυτού του προσώπου στο οποίο το αδύνατο φως της σκάλας έδινε ένα χρώμα ακόμα πιο εξωπραγματικό. Θα λέγατε ότι πρόκειται για ένα πίνακα του Rembrandt που σιωπηλά και χωρίς κάδρο βαδίζει μέσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα που δημιούργησε για τα δικά του έργα εκείνος ο μεγάλος ζωγράφος.

Honore De Balzac: » Το άγνωστο αριστούργημα»

--Να περιγράψετε το πρόσωπο που εικονίζεται στην ακόλουθη φωτογραφία

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ ΤΕΧΝΗΣ

Ο Βερμέερ απεικονίζει εδώ μια κοπέλα στραμένη προς το θεατή κατά τα τρία τέταρτα, με τα χείλη μισάνοιχτα και τα μάτια υγρά. Η στάση και η έκφρασή της μεταδίδουν μια αίσθηση εξαιρετικής αμεσότητας. Το μοντέλο φοράει κίτρινη ζακέτα και γαλάζιο τουρμπάνι, από το οποίο πέφτει μια λωρίδα στον τόνο της ζακέτας. στ΄αφτί της αστράφτει ένα μαργαριτάρι σαν σταγόνα, με οπάλινες ανταύγειες.

Ο πίνακας βρίσκεται σε αρκετά κακή κατάσταση και φαίνονται τα σκασίματα. Πάντως, μπορούν να εκτιμηθούν τα απαλά τονικά περάσματα στο πρόσωπο και η συνετή χρήση διάφανων βερνικιών στο γαλάζιο μέρος του κεφαλόδεσμου. Όσο για το ουδέτερο και σκοτεινό φόντο, είναι εντελώς ασυνήθιστο για έργο του Βερμέερ.

Βερμέερ: Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι ( Roberta D Adda)

--Να περιγράψετε τον πίνακα ¨Το υπνοδωμάτιο» του Βαν Γκογκ

ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ» μετάφραση

Βιβλίο 2  κεφάλαιο 1  πργρφ.16-32

Μετάφραση

16.Οι Αθηναίοι, εξορμώντας από τη Σάμο, λεηλατούσαν τη χώρα του βασιλιά και έπλεαν εναντίον της Χίου και της Εφέσου και προετοιμάζονταν για τη ναυμαχία, και εξέλεξαν επιπλέον ως στρατηγούς, κοντά σ’ αυτούς που υπήρχαν, τον Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο.

17.Ο Λύσανδρος απέπλευσε από τη Ρόδο για τον Ελλήσποντο απ’ τα παράλια της Ιωνίας για ( να εμποδίσει) τον απόπλου των πλοίων και για (να υποτάξει) τις πόλεις που είχαν αποστατήσει απ’ αυτούς. Και οι Αθηναίοι έβγαιναν απ’ το λιμάνι της Χίου στην ανοιχτή θάλασσα, γιατί η Ασία ήταν εχθρική σ’ αυτούς.

18.Ο Λύσανδρος έπλεε παραλιακά απ’ την Άβυδο προς τη Λάμψακο που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων και οι Αβυδινοί και οι άλλοι έφτασαν πεζοπορώντας αρχηγός τους ήταν ο Θώρακας ο Λακεδαιμόνιος

19.Και αφού έκαναν επίθεση στην πόλη, την κυρίεψαν με έφοδο και την λεηλάτησαν οι στρατιώτες μια και ήταν πλούσια και γεμάτη κρασί, σιτάρι και άλλα εφόδια όμως όλους τους πολίτες ο Λύσανδρος τους άφησε ελεύθερους

20.Οι Αθηναίοι που τους ακολουθούσαν, πλέοντας από κοντά, αγκυροβόλησαν στον Ελαιούντα της Χερσονήσου με 180 πλοία. Εκεί, την ώρα που γευμάτιζαν, πληροφορήθηκαν τα γεγονότα στη Λάμψακο και αμέσως ανοίχτηκαν για τη Σηστό

21.Από κει, αφού εφοδιάστηκαν με τρόφιμα, έπλευσαν αμέσως για τους Αιγός Ποταμούς, απέναντι απ’ τη Λάμψακο εκεί ο Ελλήσποντος είχε μήκος 15 στάδια. Εκεί λοιπόν έπαιρναν το δείπνο τους.

22.Ο Λύσανδρος την επόμενη νύχτα, όταν ξημέρωνε, έδωσε σήμα να μπουν στα πλοία, αφού προγευματίσουν και αφού ετοίμασε τα πάντα σα για ναυμαχία και τοποθετούσε στα πλάγια των πλοίων παραπετάσματα, προειδοποίησε να μην κινηθεί κανείς απ’ την παράταξη και να μην ανοιχτεί στο πέλαγος.

23.Οι Αθηναίοι ταυτόχρονα με την ανατολή του ήλιου παρατάχτηκαν κατά μέτωπο μπροστά στο λιμάνι σα για ναυμαχία. Επειδή όμως ο Λύσανδρος δεν έβγαλε τα πλοία για να τους αντιμετωπίσει- ήταν άλλωστε αργά- γύρισαν πάλι στους Αιγός Ποταμούς.

24.Τότε ο Λύσανδρος διέταξε στα πιο γρήγορα πλοία να ακολουθούν τους Αθηναίους και, αφού παρατηρήσουν τι κάνουν αφού αποβιβαστούν στην ξηρά, να αποπλεύσουν και να του το ανακοινώσουν. Και δεν αποβίβασε από τα πλοία τους στρατιώτες, παρά μόνο αφού επέστρεψαν αυτά (τα γρήγορα πλοία).Αυτά έκανε για τέσσερις μέρες και οι Αθηναίοι έβγαιναν στην ανοιχτή θάλασσα.

25.Ο Αλκιβιάδης, όταν παρατήρησε από τα τείχη ότι οι Αθηναίοι είχαν αγκυροβολήσει στην αμμώδη παραλία και δεν ήταν κοντά σε καμία πόλη και αναζητούσαν τα εφόδια από τη Σηστό, που απείχε 15 στάδια από τα πλοία,  ενώ οι εχθροί ήταν σε λιμάνι και είχαν τα πάντα κοντά σε πόλη, τους είπε ότι δεν είχαν αγκυροβολήσει σε καλό μέρος αλλά τους συμβούλεψε να μετακινηθούν στη Σηστό κοντά και σε λιμάνι και σε πόλη. «Αν είστε εκεί» είπε «θα ναυμαχήσετε, όταν το θελήσετε».

26.Οι στρατηγοί όμως, και προπάντων ο Τυδέας και ο Μένανδρος, τον διέταξαν να φύγει, γιατί τώρα ήταν οι ίδιοι στρατηγοί και όχι εκείνος. Έτσι ο Αλκιβιάδης σηκώθηκε και έφυγε.

27.Ο Λύσανδρος την πέμπτη μέρα, αφότου οι Αθηναίοι έπλεαν εναντίον του, διέταξε αυτούς που κατασκόπευαν τους Αθηναίους σύμφωνα με τη διαταγή του, όταν δουν αυτούς να έχουν αποβιβαστεί και να είναι σκορπισμένοι στη Χερσόνησο (πράγμα που συνήθιζαν να κάνουν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, γιατί και τα τρόφιμα τ’ αγόραζαν από μακριά και περιφρονούσαν βέβαια το Λύσανδρο, επειδή δεν έβγαινε απ’ το λιμάνι) να επιστρέψουν με τα πλοία τους προς αυτόν και να υψώσουν μια ασπίδα στο μέσο της διαδρομής. Και εκείνοι έκαναν αυτά όπως τους πρόσταξε.

28.Τότε ο Λύσανδρος έδωσε σήμα να ξεκινήσει ο στόλος το γρηγορότερο πήγαινε μαζί τους και ο Θώρακας, έχοντας το πεζικό. Ο Κόνων, μόλις είδε την επιθετική κίνηση των εχθρών, έδωσε σήμα να τρέξουν αμέσως στα πλοία. Επειδή όμως οι άνθρωποι είχαν διασκορπιστεί, άλλα πλοία βρέθηκαν με δυο σειρές κωπηλάτες, άλλα με μια σειρά και άλλα εντελώς άδεια. Το πλοίο του Κόνωνα και άλλα 7 που ήταν κοντά του βγήκαν στ’ ανοιχτά, μαζί και η Πάραλος, ενώ όλα τα άλλα τα κατέλαβε ο Λύσανδρος στην ακτή. Τους περισσότερους άνδρες τους αιχμαλώτισε στην ακτή μερικοί κατέφυγαν στα μικρά οχυρά.

29.Ο Κόνων, ενώ έφευγε με τα 9 πλοία, μόλις κατάλαβε ότι οι Αθηναίοι είχαν καταστραφεί, αφού προσορμίστηκε στην Αβαρνίδα, το ακρωτήρι της Λαμψάκου, πήρε από κει τα μεγάλα πανιά των πλοίων του Λυσάνδρου και ο ίδιος με τα 8 πλοία έπλευσε για τον Ευαγόρα στην Κύπρο, ενώ η Πάραλος (έπλεε) προς την Αθήνα, για να αναγγείλει τα γεγονότα.

30.Ο Λύσανδρος μετέφερε στη Λάμψακο τα πλοία, τους αιχμαλώτους και κάθε είδους λάφυρα και συνέλαβε και μερικούς άλλους στρατηγούς και ανάμεσα τους το Φιλοκλή και τον Αδείμαντο. Την ίδια μέρα που κατόρθωσε αυτά, έστειλε στη Σπάρτη το Θεόπομπο, το Μιλήσιο πειρατή, για να αναγγείλει τα γεγονότα, ο οποίος, αφού έφτασε μετά από τρεις μέρες, τα ανακοίνωσε.

31.Μετά απ’ αυτά ο Λύσανδρος, αφού συγκέντρωσε τους συμμάχους, τους είπε να αποφασίσουν για τους αιχμαλώτους. Εκεί λοιπόν διατυπώνονταν πολλές κατηγορίες για τους Αθηναίους και για εκείνα τα εγκλήματα του πολέμου και για όσα αποφάσισαν να κάνουν με ψηφοφορία, αν νικούσαν στη ναυμαχία, ότι  θα έκοβαν δηλ. το δεξί χέρι όλων όσων θα συλλαμβάνονταν ζωντανοί και ότι, όταν έπιασαν δυο τριήρεις, μια απ’ την Κόρινθο και μια απ’ την Άνδρο, πέταξαν όλους τους άνδρες απ’ αυτές στη θάλασσα .Ο Φιλοκλής ήταν ο στρατηγός των Αθηναίων που τους εξόντωσε.
32.Λέγονταν και πολλά άλλα και φάνηκε καλό σ’ αυτούς να σκοτώσουν από τους αιχμαλώτους όσους ήταν Αθηναίοι, εκτός απ’ τον Αδείμαντο, επειδή αυτός μόνος στην εκκλησία του δήμου ήταν αντίθετος στην απόφαση για το κόψιμο των χεριών κατηγορήθηκε όμως από μερικούς ότι πρόδωσε τα πλοία. Ο Λύσανδρος, αφού ρώτησε πρώτος το Φιλοκλή, ο οποίος πέταξε στη θάλασσα τους Ανδρίους και τους Κορινθίους, τι άξιζε να πάθει, αφού άρχισε πρώτος να παραβαίνει τους νόμους κατά των Ελλήνων, τον έσφαξε.

Κατηγορούμενο (στο υποκείμενο και στο αντικείμενο) - θεωρία

Κατηγορούμενο του υποκειμένου

Κατηγορούμενο λέγεται το ουσιαστικό ή το επίθετο που προσδίδει μια ιδιότητα στο υποκείμενο ή το αντικείμενο δια μέσου του ρήματος. Ως κατηγορούμενο μπορεί να τεθεί επίσης οποιοσδήποτε ονοματικός τύπος, δηλαδή αντωνυμίες, αριθμητικά, μετοχές, απαρέμφατο, καθώς και δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις.

 π.χ. Ἡ πόλις φρούριον κατέστη. (ουσιαστικό)

 Τὸ λέγειν πράττειν ἐστίν. (απαρέμφατο)

 Το επίθετο-κατηγορούμενο συμφωνεί πάντα σε γένος, αριθμό και πτώση με τον όρο στον οποίο αναφέρεται, δηλαδή με το υποκείμενο ή το αντικείμενο. 

Σε αρκετές περιπτώσεις όμως, όταν το υποκείμενο είναι μια αφηρημένη ή γενική έννοια, το κατηγορούμενο βρίσκεται σε ουδέτερο γένος ενικού αριθμού, ανεξάρτητα από το γένος του υποκειμένου. Το ίδιο ισχύει και για το ουσιαστικο κατηγορούμενο.

π.χ. Ἡ μὲν φύσις ἐστὶν ἄτακτον.(= Η φύση είναι κάτι το απείθαρχο.)

Ἡ πόλις φρούριον κατέστη. (ουσιαστικό)

Τα ρήματα τα οποία συντάσσονται με κατηγορούμενο στο υποκείμενό τους λέγονται συνδετικά και είναι τα εξής:

--γίγνομαι, καθίσταμαι (= γίνομαι),  ὑπάρχω, ἔφυν (=γεννήθηκα), πέφυκα (= είμαι από τη φύση μου),

--ἀποβαίνω (= φαίνομαι), ἐκβαίνω (= γίνομαι)

--αἱροῦμαι (= εκλέγω, εκλέγομαι),  χειροτονῶ (= εκλέγω με ανάταση του χεριού),  χειροτονοῦμαι, λαγχάνω (= τυχαίνω),  ἀποδείκνυμι (= διορίζω, καθιστώ), ἀποδείκνυμαι

--καλοῦμαι, λέγομαι, ὀνομάζομαι, προσαγορεύομαι

Κατηγορούμενο του αντικειμένου

Ορισμένα ρήματα συντάσσονται με δύο αιτιατικές από τις οποίες η μια λειτουργεί ως αντικείμενο του ρήματος και η δεύτερη αιτιατική ως κατηγορούμενο της πρώτης. 

π.χ. Ἡ πόλις Ἀγησίλαον εἵλοντο βασιλέα.
(= Η πόλη τον Αγησίλαο εξέλεξε βασιλιά.)

Τέτοια ρήματα είναι: 

α) τα δοξαστικά ρήματα: νομίζω, ἡγοῦμαι (= νομίζω), κρίνω, ὑπολαμβάνω, φαίνομαι, δοκῶ.

β) τα κλητικά ρήματα: καλῶ, λέγω, ὀνομάζω, προσαγορεύω (= ονομάζω).

πηγή: study4exams

Ερωτήσεις εισαγωγής στον Ξενοφώντα

Στο ιστολόγιο του Κ. Μάντη μπορείτε να βρείτε αποδελτιωμένες τις ερωτήσεις της τράπεζας για την εισαγωγή στον Ξενοφώντα με τις απαντήσεις τους. Έχει κάνει ομολογουμένως πολύ καλή δουλειά και είναι μια βάση, για να ξεκινήσετε συστηματικά το διάβασμά σας. Το υλικό μπορείτε να δείτε εδώ. Καλή αρχή!

Αξιοποίηση της γελοιογραφίας στη διδακτική της έκθεσης

τηλεόραση- επιπτώσεις from angitan