Κωστή Παλαμά "Σαν των Φαιάκων το καράβι..." (ανάλυση)

Κωστής Παλαμάς, Πατρίδες [Σαν των Φαιάκων το καράβι...]

Ο ποιητής στο ένατο αυτό σονέτο των Πατρίδων, απλώνεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου -πατρίδες του κι αυτές, αλλά νοερές- με τις οποίες τον συνδέουν πολλά κοινά. Παρουσιάζεται εδώ, πέρα από τα στενά εθνικά όρια, σαν ένα πνεύμα οικουμενικό.

Σαν των Φαιάκων το καράβ’ η Φαντασία

χωρίς να τη βοηθάν πανιά και λαμνοκόποι

κυλάει· και είναι στα βάθη της ψυχής μου τόποι

πανάρχαιοι κι ασάλευτοι σαν την Ασία,

πεντάγνωμοι κι απόκοτοι σαν την Ευρώπη

σα μαύρη γη Αφρική με σφίγγ’ η απελπισία,

κρατώ μιαν άγρια μέσα μου Πολυνησία,

και πάντα ένα Κολόμβο παίρνω το κατόπι.

Και τα τεράστια της ζωής και τα λιοπύρια

των τροπικών τα γνώρισα, και με των πόλων

τυλίχτηκα τα σάβανα, και χίλια μύρια

Ταξίδια εμπρός μου ξάνοιξαν τον κόσμον όλο.

Και τι ‘μαι; Χόρτο ριζωμένο σ’ ένα σβώλο

απάνω, που ξεφεύγει κι απ’ τα κλαδευτήρια.

Διαβάστε περισσότερα στο http://latistor.blogspot.gr/2014/05/blog-post_11.html