Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

Επιστημική και δεοντική τροπικότητα (έκθεση γ΄λυκείου)

 Είδη τροπικότητας

 Οι ομιλητές κάθε γλώσσας μπορούν να εκφράσουν μεγάλη ποικιλία προσωπικών τοποθετήσεων (αβεβαιότητα, πιθανότητα, δυνατότητα, υποχρέωση, επιθυμία, ελπίδα, ευχή κ.λπ.). Τα επί μέρους είδη της τροπικότητας μπορούν να ενταχθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: την επιστημική και τη δεοντική.

Η επιστημική τροπικότητα σχετίζεται με τη γνώση του ομιλητή και συγκεκριμένα με τον βαθμό της βεβαιότητας σχετικά με την αλήθεια αυτού που λέει.

Η δεοντική τροπικότητα σχετίζεται με την αναγκαιότητα πραγματοποίησης αυτού για το οποίο γίνεται λόγος, είτε αυτή είναι εσωτερική είτε εξωτερική, είτε δηλαδή προκύπτει από την επιθυμία του ομιλητή είτε από κάποιον εξωτερικό παράγοντα.

Πρέπει να τονιστεί και πάλι ότι και τα δύο είδη τροπικότητας τονίζουν την υποκειμενική στάση του ομιλητή.

 Η επιστημική τροπικότητα δεν δείχνει αντικειμενικά αν αυτό που λέει ο ομιλητής είναι αλήθεια ή όχι, αλλά τι νομίζει ο ομιλητής και πόσο βέβαιος είναι:

Ο Παύλος, νομίζω, δουλεύει στο γραφείο του.

 Η Άννα θα πέρασε ωραία, ε;

Πιστεύω ότι ο Αλέξανδρος δεν ευθύνεται για το ατύχημα.

Η δεοντική τροπικότητα δεν δείχνει αν πραγματικά είναι ανάγκη να γίνει κάτι, αλλά τι πιστεύει ο ομιλητής ότι πρέπει να γίνει:

 Πληρώστε τον λογαριασμό να φύγουμε.

 Ο αρχιτέκτονας πρέπει να παραδώσει τα σχέδια σε μια εβδομάδα.

 Είναι απαραίτητο να γίνουν ορισμένες επισκευές.

 

Η επιστημική τροπικότητα καλύπτει μια κλίμακα με διαβαθμίσεις της βεβαιότητας του ομιλητή για την αλήθεια αυτού που λέει, που περιλαμβάνει δυνατότητα, πιθανότητα και ρητά δηλωμένη βεβαιότητα:

 Δυνατότητα

Ο Πέτρος μπορεί / ίσως να αγόρασε αυτοκίνητο.

Λες να αγόρασε ο Πέτρος αυτοκίνητο;

 Να αγόρασε (άραγε) ο Πέτρος αυτοκίνητο;

Πιθανότητα

 Ο Πέτρος θα αγόρασε αυτοκίνητο.

Ο Πέτρος μάλλον αγόρασε αυτοκίνητο.

Ο Πέτρος πρέπει να αγόρασε αυτοκίνητο.

Βεβαιότητα

Ο Πέτρος σίγουρα αγόρασε αυτοκίνητο,

Είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι ο Πέτρος αγόρασε αυτοκίνητο.

Η δεοντική τροπικότητα καλύπτει μεγαλύτερο φάσμα περιλαμβάνει τη δήλωση της επιθυμίας, της ευχής ή της απλής πρόθεσης του ομιλητή, την άδεια να γίνει κάτι που ζητάει ή παραχωρεί, τους διάφορους βαθμούς της υποχρέωσης ή της ανάγκης που προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες:

Επιθυμία

Ο Πέτρος θέλει να αγοράσει αυτοκίνητο.

Ευχή

Να αγόραζε ο Πέτρος ένα αυτοκίνητο!

Ας αγόραζε ο Πέτρος ένα αυτοκίνητο!

Πρόθεση

Ο Πέτρος σκοπεύει / προτίθεται να αγοράσει αυτοκίνητο.

Ο Πέτρος λέει να αγοράσει αυτοκίνητο.

Παράκληση και παραχώρηση αδείας για να γίνει κάτι

 Να αγοράσω αυτοκίνητο; / Μπορώ να αγοράσω αυτοκίνητο;

Ανάγκη / Υποχρέωση

Ο Πέτρος πρέπει να αγοράσει αυτοκίνητο.

Ο Πέτρος είναι ανάγκη / είναι απαραίτητο να αγοράσει αυτοκίνητο.

Η δεοντική τροπικότητα αναφέρεται σε ενέργειες ή καταστάσεις που ο ομιλητής παρουσιάζει ως αναγκαίο να πραγματοποιηθούν, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη: μπορεί λοιπόν να πει κανείς ότι γενικά η δεοντική τροπικότητα είναι στραμμένη προς το μέλλον.

Αντίθετα, η επιστημική τροπικότητα εκφράζει τον βαθμό βεβαιότητας του ομιλητή για κάτι που συνέβη, στο παρελθόν, συμβαίνει στο παρόν ή θα συμβεί στο μέλλον

 

Βιβλιογραφική πηγή

 Χρ. Κλαίρης – Γ. Μπαμπινιώτης (1999). Γραμματική της Νέας Ελληνικής (Δομολειτουργική – Επικοινωνιακή). ΙΙ. Το ρήμα. Η οργάνωση του μηνύματος. Αθήνα: Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ. 82-87

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

"ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ" της Αγγελική Τανίδου

Μια μικροϊστορία που βραβεύτηκε στο διαγωνισμό εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ με τίτλο "Ιστορίες εγκλεισμού" και διακρίθηκε μαζί με άλλες 14 σε σύνολο 202 συμμετοχών. Διάλεξα αυτή τη μέρα να τη δημοσιοποιήσω στο προσωπικό μου ιστολόγιο, γιατί σαν σήμερα πριν δυο χρόνια έχασα τον πατέρα μου. Στη μνήμη του λοιπόν...

Το σχολείο ένα βήμα από το σπίτι μου, μα σήμερα μου ήρθε να πάρω το αστικό. Μπαίνω από τη στάση στο γήπεδο και μέχρι να φτάσω στη γωνία βλέπω καθισμένο τον πατέρα μου στη θέση δίπλα στη μεσαία πόρτα με κάνα δυο μεγάλες σακούλες και μια βαλίτσα στο διπλανό του κάθισμα. Φορούσε μια γκρι- μπλε πιζάμα με σηκωμένα τα μπατζάκια ως τα γόνατα και τις καφέ παντόφλες του σπιτιού. Δε φορούσε κάλτσες και είχε ριγμένη στην πλάτη του μια μπεζ καμπαρντίνα. Ξαφνιάστηκα που τον είδα και μάλιστα έτσι, και τον μάλωσα που είχε σηκωμένα τα μπατζάκια μέσα στον κόσμο. Απολογήθηκε πως πρήστηκε πάλι ο φλεβίτης του. Κι ενώ μιλούσα με μια παλιά μαθήτρια μου, κατέβηκε ξαφνικά μια στάση πριν το σπίτι κι όρμησα ξοπίσω του. Μόλις έφυγε το λεωφορείο από τη στάση, άρχισα να τον φωνάζω και να κοιτώ τριγύρω αλλά πουθενά. Άδειασε το πεζοδρόμιο και τον είδα να κάθεται στη γωνία από το κράσπεδο, κουβαριασμένος σαν το δαρμένο σκυλί.

 


-          Που είναι τα πράγματα; Δεν τα κατέβασες;

Του΄πα πως νόμισα ότι τα πήρε εκείνος.

-          Αν τρέξεις δεν το προλαβαίνεις στην επόμενη στάση;

Έτρεξα μα δεν το πρόλαβα. Κι αυτός δεν με περίμενε. Είχε φτάσει στο πάρκο μπροστά στο σπίτι. Κι εγώ λαχανιασμένη του εξήγησα πως θα μιλήσω με τον ΟΑΣΘ και θα τις βρούμε τις βαλίτσες να μη στενοχωριέται.

-          Κρίμα και λογάριαζα να πάρω και τη μάνα σας μαζί μου. Άλλη φορά!

Ο πατέρας μου έχει κοντά δυο χρόνια πεθαμένος. Ξύπνησα.