Αναγνωστάκη μίμησις- η συνέχεια

Δεν περίμενα τόση ανταπόκριση στο κάλεσμα και την πρόκληση από τη Γ΄Λυκείου. Ευχάριστη έκπληξη από όλους, όσοι τόλμησαν να πειραματιστούν.

                                              

 Η Χριστίνα Πασχίδου έγραψε για την πανδημία του κορονoϊού

 Θεσσαλονίκη, Μέρες του 2021 μ.Χ.

Στην οδό Στίλπωνος Κυριακίδη-πρώτη πάροδος δεξιά

Τώρα οι γενικές κλίνες ΜΕΘ και τα χειρουργικά τραπέζια

 μετατρέπονται σε ΜΕΘ κορονοιού.

Παιδιά , ηλικιωμένοι , άνθρωποι κάθε ηλικίας αναμένουν την είσοδο

Κανείς δεν είναι άτρωτος απέναντι στην πανδημία

Οι καιροί εκείνοι της ανεμελιάς πέρασαν

Τώρα πια ο καθένας είναι κλεισμένος στον δικό του μικρόκοσμο

Οι άνθρωποι δεν γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται

Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: θα έρθουν καλύτερες μέρες

Δεν έχει σημασία αν τώρα δε ζουν ελεύθεροι

Ελπίζουν πως κάποτε θα τελειώσει αυτή η κατάσταση

Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους

 

Προς το παρόν, οι κλίνες ΜΕΘ γεμίζουν με φρενήρεις ρυθμούς

-εγώ νοσώ, εσύ νοσείς, αυτός νοσεί-

Σύμμαχοι σ αυτόν τον πόλεμο οι γιατροί και οι νοσηλευτές

-εγώ βοηθάω, εσύ βοηθάς, αυτός βοηθά-

Όπου κι αν κοιτάξω η αλήθεια με πονάει

Ο κόσμος με τους ερημωμένους δρόμους, τα κλειστά μαγαζιά, τους απομονωμένους ανθρώπους

Ο κόσμος της πανδημίας

 

 

Η Όλγα Ποτσίδου έγραψε για τις "παράπλευρες" απώλειες της πανδημίας

Πλανήτης Γη, Μέρες του 2021 μ.Χ

Στην οδό Ελευθερίας-πρώτη πάροδος δεξιά

Τώρα υψώνεται η πινακίδα των διαδικτυακών συναλλαγών

Νοσοκομεία και πρακτορεία ελέγχου.

Και τα παιδιά δεν μπορούνε τώρα πια να πηγαίνουνε σχολείο λόγω του ιού που μέσα από τον αέρα περνάει

Άλλωστε και τα παιδιά εκείνα που μεγάλωσαν,

δεν γελούν, ούτε έχουν με κάποιον να μιλούν.

Όσα επέζησαν εννοείται, γιατί ήρθε πανδημία βαριά και σεισμοί και εκρήξεις.

Θυμούνται τα λόγια των γονιών τους: Θα έρθουν καλύτερες μέρες

Δεν έχει σημασία που ακόμη δεν ήρθαν τελικά, ζούνε με την ελπίδα πως θα έρθουν για τα δικά τους παιδιά ή εκείνα των παιδιών τους.

 

Προς το παρόν, στον δρόμο Ελευθερίας που λέγαμε, υψώνεται η πινακίδα των διαδικτυακών συναλλαγών

-εγώ αγοράζω, εσύ αγοράζεις, αυτός αγοράζει

Σπασμένα γραφεία και λάβαρα επαναστάσεως

-εμείς δεν αναπνέουμε, εσείς δεν αναπνέετε, αυτοί δεν αναπνέουν.

Όπου και να πάω ο πλανήτης ματώνει

Ο πλανήτης με τα ωραία εμβόλια, τα ωραία χειροκροτήματα και τις ωραίες θυσίες.

Ο πλανήτης των Ανθρώπων.

 

Η Ελεάννα Παπία για τα έργα του μετρό και τα κλειστά καταστήματα

 «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 2021 μ.Χ."

Στην Εγνατία οδό – και σε άλλα σημεία της πόλης

Τώρα υψώνονται τα εργοτάξια του μετρό

πλήθος γραφείων και καταστημάτων έχουν κλείσει

Ο κόσμος δύσκολα πια κυκλοφορεί

από τα τόσα που έχουν συμβεί.

Άλλωστε ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε

Τώρα πια δε γελούν, δεν αγοράζουν, δεν πουλούν

Εννοείται πως συμβαίνουν όλα αυτά, γιατί ήρθε

κρίση οικονομική, πλημμύρες, σεισμοί

εγκλεισμοί, πανδημία γενική.

Όλοι ακούνε τα λόγια των ειδικών, να παραδίδουν

το ίδιο μάθημα σε όλους κάθε μέρα

Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σπάσει η αλυσίδα.

Ίσως τις επόμενες μέρες, ή κάποια μέρα των ημερών

 

Προς το παρόν στον κεντρικό άξονα της πόλης που λέγαμε, υψώνονται

 τα εργοτάξια του μετρό

-εγώ μετρώ, εσύ μετράς αυτός μετρά-

Γραφεία και καταστήματα που έχουν κλείσει

-εμείς εγκλωβιστήκαμε, εσείς εγκλωβιστήκατε, αυτοί εγκλωβιστήκαν-

Για να ταξιδέψω στην Ελλάδα δεν μπορώ, Lockdown λένε οι ειδικοί

Η Ελλάδα με τον ήλιο, τη θάλασσα, την έξω καρδιά  

Η Ελλάδα των άλλων