ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ- ΓΘ1

Με αφορμή την τελευταία ερώτηση του Κ.Ε.Ε στα "Αντικλείδια" του Παυλόπουλου για το πως θα όριζαν οι μαθητές την ποίηση, τους προέτρεψα να γράψουν ποιήματα, πεζά, δοκίμια... Ιδού τα αποτελέσματα!!!

Η Καλλιόπη Α.έγραψε:

Ποίηση είναι ένα ταξίδι σ' άγνωστα μέρη
Εκεί που οι φωνές των ανθρώπων λιγοστεύουν το χάραμα...
Εκεί που ο ήλιος επιβλητικά και με μια αίσθηση αυτοκυριαρχίας χαϊδεύει σαν αφέντης τάχα, τη θάλασσα...
Εκεί που τα πουλιά πετούν ελεύθερα κάτω από το μεσημβρινό ήλιο για τις κορυφές απόκρημνων βράχων...
Εκεί που ο θάνατος ο μαυροφορεμένος και η ζωή η μυρωδάτη φτιάχνουν παρέα χωμάτινα κάστρα...
Εκεί που θέλεις να φωνάξεις αλλά γνωρίζεις πως ποτέ δεν ήταν, δεν είναι,ούτε θα είναι κανείς για να σ΄ακούσει...
Σ' έναν άλλο κόσμο μαγικό, άϋλο...
Είναι στη φαντασία σου, στο άγγιγμα της μάνας σου, στο κλάμα του παιδιού σου, στον ήχο της φωνής σου...
Εκεί που φοβάσαι και λυγάς...
Εκεί που θέλεις να ζήσεις και δε σ΄αφήνουν...
Σαν καμβάς γεμάτος κάθε λογής χρώμα
αυτό είναι η ποίηση!

Ο Γιώργος Β. πάλι μας έδωσε μια "σατυρική" εκδοχή των "Αντικλειδιών", βασισμένη όμως σε φόρμες της παραδοσιακής ποίησης


“ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΠΑΝΑΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ “

Ποίηση είναι . . .

μια μπανάνα ολόγυμνη,

χάμω, στο δρόμο πεταμένη

όπου περνουν περαστικοί,

άλλοι που μοιάζουν νηστικοί κι άλλοι φαγωμένοι . . .

Οι νηστικοί κοντεύουνε, για να την δοκιμάσουν,

κι αν είναι εύγεστη , στα σίγουρα

θα την εφάνε να χορτάσουν . . .

Μα όταν κοντεύουνε σ’ αυτή,

την βλέπουνε ντυμένη,

με μία φλούδα κίντρινη, σαν να’ ναι στολισμένη . . .

Οι νηστικοί πασχίζουνε, αυτή να ξεφλουδίσουν

για να την δούν ολόγυμνη

να την καταβροχθίσουν.

Μάταια όμως δεν μπορούν, και κάνουν βήμα πίσω

κι αυτή ξάφνου ξεντύνεται,

ενώ γυρίζουν πίσω . . .

Την αντικρίζουν ξαφνικά να είναι ξεντυμένη,

κι οι νηστικοί μπερδεύονται,

κι είν’ απορημένοι . . .

Και ξανακάνουν έφοδο, με ανοιχτό το στόμα,

μα πάλι εκείνη ντύνεται,

κι έχει κίτρινο χρώμα . . .

Ξοδεύουν χρόνια και καιρούς,

για να την ξεφλουδίσουν,

μα μόνο καταφέρνουνε, να την εγρατζουνίσουν . . .

Υ.Γ : Όσο κι αν φαίνεται ακατόρθωτο κι όσο η σκέψη ερεθίζεται,
να ξέρεις φίλε ποιητή, πως η ΜΠΑΝΑΝΑ ξεφλουδίζεται . . .


ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΤΟΥ ΓΘ2