Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Δημιουργική γραφή στον ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ


Ζήτησα στα τελευταία μαθήματα από τους μαθητές του Γ4 να μου γράψουν μερικούς στίχους επικαιροποιώντας το ποίημα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1969 μ.Χ. Στόχος ήταν  να μιμηθούν τον Αναγνωστάκη στο ύφος και να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα στο "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2018 μ.Χ."
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πως μπορούμε να ελπίζουμε, γιατί ευτυχώς υπάρχουν ακόμα-λίγοι βέβαια- σκεπτόμενοι και προβληματισμένοι νέοι. Όσο για το δημιουργικό αποτέλεσμα, σας αφήνω να βγάλετε τα συμπεράσματά σας!


"ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2018 μ.Χ."
Στην οδό Ευρώπης-πρώτη πάροδος δεξιά
Τώρα υψώνονται συρματοπλέγματα, σύνορα και παζάρι ψυχών
Και τα παιδιά δε μπορούνε πια να παίζουν γιατί δε ζουν
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, πλέον κυβερνούν
Τώρα πια γελούν ,ψιθυρίζουν μυστικά, κατακρεουργούν
Κάποιοι επιζήσαν βέβαια κι ας ήρθανε βαριές αρρώστιες.
Χρηματισμός, πελατειακές σχέσεις, λαιμαργία.
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν οι δικές τους καλύτερες μέρες
Έγιναν οι χειρότερες για τους άλλους.
Ελπίζοντας πάντοτε στην αιωνιότητα της δυναστείας
Και στα παιδιά των παιδιών τους και στα παιδιά των π αιδιών των παιδιών τους
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε υψώνεται ακόμη το συρματόπλεγμα
Αυτοί κυβερνούν, οι πολλοί  ανενεργούν, οι λίγοι αντιδρούν
Φιλανθρωπία και εθελοντισμός
Εγώ βοηθάω, εσύ βοηθάς, εμείς βοηθάμε
Όπου και να ταξιδέψω η αλήθεια με πονάει
Ο κόσμος με τους «όμορφους» ανθρώπους, τα «όμορφα» γραφεία,
Τα «όμορφα σπίτια
Ο κόσμος των ΑΝΘΡΩΠΩΝ


Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ-KΟΜΦΟΡΜΙΣΜΟΣ (κριτήριο αξιολόγησης)


ΕΚΘΕΣΗ-ΕΚΦΡΑΣΗ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Η επικίνδυνη έννοια της ομοιογένειας
Έχει μεγάλη σημασία για τη Δημοκρατία και το μέλλον της Ευρώπης ποιο είναι το κυριότερο αίτιο της πειθούς που έχουν τα συνθήματα για την εθνική πολιτισμική ομοιογένεια. Γιατί άραγε φοβούνται οι λαοί της Ευρώπης ότι η κατάργηση των συνόρων, η συνύπαρξη και συνεργασία των λαών θα βλάψουν τη χώρα τους; Γιατί φοβούνται ότι η παρουσία αλλοεθνών εργαζομένων και μεταναστών θα αλλοιώσει την ταυτότητά τους;
Ο μύθος της ομοιογένειας αφηγείται ότι τα έθνη είναι ομάδες ομοίων και η κουλτούρα είναι μία, η εθνική. Στην ακραία λογική της, η αντίληψη για τη μία και ομοιογενή εθνική κουλτούρα κρούει την έννοια της πολιτισμικής «καθαρότητας», που η Ιστορία έχει οριστικά καταδικάσει για τα φρικιαστικά αποτελέσματα στα οποία οδηγεί. Κρύβει ακόμα την ταξική διάσταση της επίσημης κουλτούρας.
Ομοιογένεια δεν υπάρχει πουθενά, ούτε εθνική ούτε κοινωνική. Όλα τα έθνη-κράτη έχουν μειονότητες με άλλες γλώσσες, θρησκείες και κουλτούρες. Όλοι οι πολιτισμοί είναι μείγματα και αλληλεπιρροές. Κι ακόμα η επιστήμη έχει δείξει ότι η κουλτούρα είναι σε μεγάλο βαθμό ταξική. Αυτό που τα σχολεία προβάλλουν σαν την εθνική κουλτούρα είναι η κυρίαρχη, η επίσημη κουλτούρα, δηλαδή αυτή που χαρακτηρίζει τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Η κουλτούρα που θεωρείται ανώτερη σε όλες τις χώρες περιέχει τα ονόματα του Αισχύλου και του Σαίξπηρ, του Πραξιτέλη και του Μιχαήλ Αγγέλου, του Μολιέρου, του Γκαίτε και του Θερβάντες, του Αριστοτέλη, του Καρτέσιου και του Έγελου, του Ρίλκε, του Μαγιακόφσκι και του Καβάφη, του Κομφούκιου, του Γαλιλαίου, του Αϊνστάιν κ.ο.κ. Είναι κουλτούρα ταξική και υπέρ-εθνική.
Από την άλλη μεριά, η κοινωνική έρευνα έχει δείξει επίσης ότι σε όλες τις χώρες η κουλτούρα των λαϊκών τάξεων είναι πολύ διαφορετική από των προνομιούχων. Η γλώσσα που μιλούν τα εργατικά στρώματα του Λονδίνου είναι στην προφορά, τη σύνταξη και το λεξιλόγιο πολύ διαφορετική από την επίσημη αγγλική. Η αισθητική, ο τρόπος ζωής, η φιλοσοφία της καθημερινότητας, η διατροφή, η ενδυμασία, η ηθική και οι κανόνες των ανθρώπινων σχέσεων στη Γαλλία είναι διαφορετικά για τους αγρότες, διαφορετικά για τα εργατικά στρώματα των μεγάλων πόλεων και τελείως διαφορετικά για τα προνομιούχα στρώματα και μάλιστα των διανοουμένων. Η πολιτισμική συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων στη Νότια Ιταλία είναι τελείως διαφορετική από των αστών της Βόρειας Ιταλίας.
Το μάταιο αίτημα της ομοιογένειας πηγάζει από τον ρατσισμό και τις κοινωνικές διακρίσεις. Κυριαρχεί παντού η αυθαίρετη ταξινόμηση, που θεωρεί «ανώτερη» την προφορά των πρωτευουσιάνων και «κατώτερη» των τοπικών διαλέκτων, «ωραία» την αισθητική των προνομιούχων στρωμάτων και «κακόγουστη» την αισθητική των λαϊκών τάξεων, «πολιτισμένους» τους αστούς και «απολίτιστους» τους αγρότες, «έξυπνους» τους μαθητές που είναι παιδιά διανοουμένων και «ανεπίδεκτους» τους μαθητές που είναι παιδιά χειρωνακτών κ.ο.κ.
Η αυθαίρετη ταξινόμηση στηρίζεται στην κοινωνική προκατάληψη, που σε όλες τις χώρες υποτιμάει τις λαϊκές τάξεις, την κουλτούρα, τη γλώσσα, τα ήθη τους, τις ικανότητές τους, και έχει στενή σχέση με τα εθνικιστικά στερεότυπα. Υποτιμάει εξίσου τους νότιους και φτωχότερους λαούς και πολιτισμούς, θεωρεί τη Δύση (με την πολιτική σημασία) «ανώτερη» από την Ανατολή, και αξιολογεί τον Νότο (με την οικονομική σημασία) σαν «κατώτερο» από τον Βορρά. Εξαιτίας αυτού του κοινωνικού ρατσισμού, εκείνες οι ανθρώπινες ομάδες που είναι ταξινομημένες σαν «κατώτερες» ψάχνουν την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό υποτιμώντας με τη σειρά τους κάποιους άλλους.
Έτσι, οι κοινωνικές ομάδες που είναι ήδη ταξινομημένες σαν «κατώτερες», π.χ. στη Γαλλία εργάτες που χτυπάει η ανεργία, μικροϊδιοκτήτες που πτώχευσε η επέκταση των μεγάλων επιχειρήσεων, αγρότες που τα παιδιά τους αποτυχαίνουν στο σχολείο, αισθάνονται οργή και αγανάκτηση για την περιθωριακή και περιφρονημένη θέση τους στην κοινωνία. Αντί όμως να στρέψουν αυτή την οργή προς τους υπευθύνους, τη στρέφουν προς τους μόνους στα μάτια τους ορατούς «εχθρούς», τους μετανάστες από τη Βόρειο Αφρική, που είναι ακόμα πιο φτωχοί, ακόμα πιο περιθωριακοί, ακόμα πιο περιφρονημένοι.
Ο μύθος της ομοιογένειας έχει ιδίως πολιτικές συνέπειες. Μετατοπίζει την ευθύνη για τα οικονομικά προβλήματα και δημιουργεί εχθρότητα για τους «ξένους». Από τη διάδοση του μύθου όμως δεν κινδυνεύουν μόνον «οι ξένοι», κινδυνεύουμε όλοι «εμείς», γιατί κινδυνεύει πριν απ’ όλα η δημοκρατία.

[ΠΗΓΗ: Άννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας εφ. Τα Νέα]

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του άρθρου σε 100 -120 περίπου λέξεις
Β1. Να βρείτε τα δομικά στοιχεία και τον τρόπο ανάπτυξης της 4ης παραγράφου του κειμένου

Β2. Να ελέγξετε τη συνοχή και τη συνεκτικότητα του κειμένου εντοπίζοντας σχετικές λέξεις και φράσεις

Β3. Να βρείτε συνώνυμα για τις έντονα τυπωμένες λέξεις του κειμένου

Β4. «Υποτιμάει εξίσου τους νότιους και φτωχότερους λαούς και πολιτισμούς, θεωρεί τη Δύση (με την πολιτική σημασία) «ανώτερη» από την Ανατολή, και αξιολογεί τον Νότο (με την οικονομική σημασία) σαν «κατώτερο» από τον Βορρά.» Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνταξης που υπάρχει στο παραπάνω χωρίο και να τη μετατρέψετε στο αντίθετό της.

Γ. «Ο κοινωνικός κομφορμισμός και η δύναμη της μάζας είναι σε πολλές περιπτώσεις τόσο ισχυρές, ώστε συχνά το άτομο συνθλίβεται και δε βρίσκει χώρο ν΄ απαλλαγεί από τα δεσμά του» 
- Ποια θεωρείτε ότι είναι τα αίτια που οδηγούν το άτομο να προσαρμόζεται στις αντιλήψεις και τις συνήθειες της κοινωνίας στην οποία ανήκει, ακόμη κι αν δεν τον εκφράζουν;
 
- Οι νέοι είναι υποδουλωμένοι στη μάζα ή είναι αντικομφορμιστές;
Να υποθέσετε ότι το κείμενο σας (500-600 λέξεων) είναι άρθρο, που θα δημοσιευτεί στη σχολική σας εφημερίδα

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

REALITY SHOW-κριτήριο αξιολόγησης


κείμενο

1.Το «Survivor» (Επιζήσας) είχε πρωτοεμφανιστεί το 2003 και το τωρινό είναι η τέταρτη εκδοχή του. Όπως συχνά συμβαίνει στην τηλεόραση και την ιστορία, το παλιό επιστρέφει με το ένδυμα του καινούριου ή μάλλον του ψευτοκαινούριου. Είναι αυτονόητο πως η κύρια αιτία που το «Survivor» έχει τόσους πιστούς είναι η ένδεια των άλλων ψυχαγωγικών τηλεοπτικών προγραμμάτων. Η ανανέωση, ένα βασικό συστατικό αυτού που θα λέγαμε «καλή τηλεόραση», λάμπει σήμερα διά της απουσίας της. Η ουσιαστική ανανέωση θέλει χρήμα, φαντασία και ανάληψη ρίσκου, είναι ένα είδος πολυτελείας. Κι αυτό, μέχρι στιγμής, δεν το έχει ούτε στο ελάχιστο πετύχει ούτε η ιδιωτική ούτε η δημόσια τηλεόραση. Η απήχηση του «Survivor» υπογραμμίζει την απουσία του «άλλου», δηλαδή μιας τηλεόρασης που μας κεντρίζει, μας διασκεδάζει, μας συγκινεί. Για παράδειγμα, εντυπωσιακή είναι σήμερα η απουσία πολιτικών σατιρικών εμπομπών τη στιγμή που η επικαιρότητα προσφέρει ανεξάντλητο υλικό.

2.Ξαναζεσταμένο φαγητό το «Survivor», όμως η κοινωνία που το καταναλώνει δεν είναι αυτή του 2003. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε και αυτές τις αλλαγές θα άξιζε να προσεγγίσουμε. Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τέσσερα σημεία που δείχνουν πώς έχουν αλλάξει οι συνθήκες πρόσληψης του «Survivor» σε σχέση με τους προηγούμενους κύκλους. Πρώτο: Η σκιά της κρίσης. Το πρώτο κύμα των ριάλιτι είχαν σαν φόντο τον λεγόμενο πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Στην τσακισμένη από την κρίση Ελλάδα, το «Survivor» μας διδάσκει ότι για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα πιάτο ρύζι, «δεν φτάνει μόνο η δουλειά»: χρειάζεται η πλήρης υποταγή, η προδοσία, η αλληλοεξόντωση. Δεύτερο: Η απενοχοποίηση του είδους. Εντάξει, βλέπουμε «Survivor», και τι έγινε; Στην αρχή του “Mεγάλου Aδελφού” όλοι ήταν εναντίον, έλεγαν ότι είναι τηλεοπτικό σκουπίδι», αλλά στην πορεία άλλαξαν γνώμη: «Eγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι αποτελεί μέρος του τέλειου εγκλήματος, αλλά δεν μπορώ πλέον να το λέω, επειδή η γενική τάση είναι η προσχώρηση στη συναίνεση, στην ενιαία σκέψη». Η απενοχοποίηση των ριάλιτι ολοκληρώθηκε. Το εξωφρενικό του χθες γίνεται το αυτονόητο του σήμερα. Τρίτο: Τα επαγγέλματα του σώματος. Οι περισσότεροι από τους παίχτες του νέου κύκλου του «Survivor» ασκούν κάποιο επάγγελμα που έχει σχέση με το σώμα ή απαιτεί καλογυμνασμένο σώμα: επαγγελματίες ή ερασιτέχνες αθλητές, γυμναστές, μοντέλα, τηλεπαρουσιάστριες, ηθοποιοί. Οι μπιροκοιλιές αποκλείονται και η fitness, δηλαδή το να είσαι σε φόρμα, γίνεται η νέα θρησκεία. Στο πνεύμα των καιρών κι αυτό. Το ρωμαλέο σώμα γίνεται επαγγελματικό προσόν, γίνεται ένα συν στον αγώνα για επιβίωση εντός κι εκτός παιχνιδιού. Τέταρτο: Η έκρηξη των social media. Πριν από 15 χρόνια περίπου πολλά έντυπα και πάμπολλες εκπομπές ασχολούνταν με τα τεκταινόμενα στα διάφορα ριάλιτι και τάλεντ σόου. Οι πρώην παίχτες ήταν περιζήτητοι στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, ενώ και οι μαμάδες τους έβρισκαν ένα φιλόξενο τηλεοπτικό βήμα, για να καταγγείλουν τις όποιες αδικίες είχαν διαπραχτεί σε βάρος των τέκνων τους. Ακόμα και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων δυο-τριών καναλιών αφιέρωναν χρόνο στις «συγκλονιστικές εξελίξεις» σε κάποιο ριάλιτι ή τάλεντ σόου. Στη χρυσή εποχή των ριάλιτι ήταν και η χρυσή εποχή της φιλολογίας γύρω απ’ αυτά. Άρθρα, βιβλία, ρεπορτάζ, στην Ελλάδα και παντού. Σήμερα ο «κοινωνικός σχολιασμός» έχει περάσει στο φέισμπουκ και το τουίτερ και πράγματι πολλά σχόλια εντυπωσιάζουν με το χιούμορ και την ευθυβολία τους. Όμως τα περισσότερα δεν ασκούν κριτική στο «κόνσεπτ», στην κεντρική ιδέα του σόου, ούτε σε αυτούς που εμπορεύονται τον κανιβαλισμό και την αλληλοεξόντωση, που κερδίζουν χρήματα από τις διαφημίσεις και τα SMS, αλλά στους παίχτες, στον κακό, τον καλό και τον άσχημο. Στον αχάριστο, τον ιντριγκαδόρο ή τον κουβαλητή. ΄Ετσι καλύπτεται, με διαστρεβλωμένο τρόπο, και μια βασική κοινωνική ανάγκη: το να έχουμε λόγο για τα όσα συμβαίνουν στη δημόσια σφαίρα. Μια που ο λόγος μας ή η λαϊκή ψήφος στις εκλογές δεν μετράει, μια που η μνημονιακή βαρβαρότητα έτσι κι αλλιώς θα περάσει, ας περιοριστούμε να κρίνουμε μια χούφτα συμπατριώτες μας, ανάμεσά τους και VIPS (έτσι έχουν χαρακτηριστεί οι «Διάσημοι»), που ψωμολυσσάνε σε μια έρημη ακτή του Αγίου Δομίνικου. 

3.Για τους παίχτες του «Survivor» το ερώτημα «Τι θα φάμε σήμερα;» συμπληρώνεται με το «Ποιον θα φάμε σήμερα;» Ποιανού η αποχώρηση θα εξασφαλίσει τη δική μου παραμονή; Ασφαλώς την πρακτική της αξιολόγησης με σκοπό το ξεσκαρτάρισμα δεν την έφερε το «Survivor» ή ο «Βig Brother». Όμως τα ριάλιτι αυτού του τύπου μάς συμφιλιώνουν με την ιδέα ότι όλοι, π.χ. οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, ότι το να χάσει κανείς τη δουλειά του είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Ότι είναι φυσικό το να υπακούει κανείς σε παράλογους κανόνες, να καρφώνει και να υπονομεύει τον συμπαίκτη του ή τον συνάδελφο, προκειμένου ο ίδιος να επιβιώσει. Σε διεθνές επίπεδο, η άνοδος των ριάλιτι συνοδεύεται από τη μείωση των εκπομπών που βασίζονται σε σενάριο σειρών μυθοπλασίας. Αυτή είναι πλέον η βασική διάκριση στον τομέα της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας. Βέβαια και στα ριάλιτι οι παίχτες συμπεριφέρονται βάσει σεναρίου και σκηνοθετικών οδηγιών, όμως ο σεναριογράφος ως δημιουργός γίνεται όλο και πιο αχρείαστος.

4.Τελικά, η απήχηση που έχει σήμερα το «Survivor» φανερώνει πιο πολλά για την κοινωνία που το καταναλώνει παρά για το ίδιο το σόου: δείχνει τη φτώχεια της κοινωνικής ζωής, τη συρρίκνωση της δημόσιας σφαίρας ή μάλλον την αντικατάστασή της από ένα ψηφιακό είδωλό της. Δείχνει το πόσο η οθόνη της τηλεόρασης ή της ταμπλέτας έχει γίνει υποκατάστατο της πραγματικής ζωής, της παρέας, της συζήτησης, της συλλογικής διασκέδασης. Και φυσικά δεν έχει νόημα το να μιλάμε για το υποτιθέμενο «χαμηλό επίπεδο» των παικτών ή των τηλεθεατών, ώστε να επιβεβαιωθεί η δική μας διανοητική ανωτερότητα. Ωστόσο, το «κόνσεπτ», αν και ιδιοφυές, δεν είναι ούτε ουδέτερο ούτε αθώο. Kαι δεν είναι αθώο όχι γιατί πέφτει σε «κακά χέρια» ή χρησιμοποιούνται ευτελή υλικά, αλλά επειδή τα ριάλιτι αυτού του τύπου αντανακλούν, νομιμοποιούν και αναπαράγουν τη βαρβαρότητα και τον παραλογισμό της εποχής μας. 


Μαριάννα Τζιαντζή, από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", διασκευασμένο

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να συντάξετε την περίληψη του κειμένου σε 100-120 λέξεις

Β1. Με βάση το κείμενο που διαβάσατε να αποδώσετε το χαρακτηρισμό Σ σε κάθε σωστή και Λ σε κάθε λανθασμένη για καθεμία από τις ακόλουθες προτάσεις:
1.Ο λόγος που το «Survivor» έχει τόσο υψηλή τηλεθέαση είναι η απουσία ποιοτικών ψυχαγωγικών εκπομπών
2. Τα δελτία ειδήσεων δε σχολιάζουν πια τα reality γιατί το κάνουν τα social media
3. Tα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα αφορούν στην κεντρική ιδέα του παιχνιδιού και τους παραγωγούς
4. Δε χρειάζεται να είσαι fit για να συμμετέχεις σε ένα παιχνίδι επιβίωσης
5. Η απήχηση του «Survivor» δείχνει ανάμεσα στα άλλα τη φτώχεια της κοινωνικής ζωής

Β2. Να κάνετε το διάγραμμα της 2ης παραγράφου

Β3. Να εξηγήσετε τη λειτουργία των σημείων στίξης στα παρακάτω:

§ (έτσι έχουν χαρακτηριστεί οι «Διάσημοι»)

§ «κοινωνικός σχολιασμός»

§ «κόνσεπτ»

§ «χαμηλό επίπεδο»

Β4 α)Να εντοπίσετε και να καταγράψετε 3 φράσεις του κειμένου όπου καταφαίνεται η συνυποδηλωτική λειτουργία της γλώσσας.

Β4 β) απήχηση, απουσία, ανεξάντλητο, ρωμαλέο, διαστρεβλωμένο: Να γράψετε από ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις.


B5 α). Tα κεντρικά δελτία ειδήσεων δυο-τριών καναλιών αφιέρωναν χρόνο στις «συγκλονιστικές εξελίξεις» σε κάποιο ριάλιτι ή τάλεντ σόου:
Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνταξης που χρησιμοποιείται στην παραπάνω πρόταση, να αιτιολογήσετε τη χρήση της και να τη μετατρέψετε στο αντίθετό της.

Β5 β). Να εντοπίσετε και να αναγνωρίσετε το είδος των αναφορικών προτάσεων που βρίσκονται στα ακόλουθα παραδείγματα τεκμηριώνοντας την απάντησή σας.
1. Τελικά, η απήχηση που έχει σήμερα το «Survivor» φανερώνει πιο πολλά για την κοινωνία που το καταναλώνει παρά για το ίδιο το σόου
2.Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τέσσερα σημεία που δείχνουν πώς έχουν αλλάξει οι συνθήκες πρόσληψης του «Survivor»

Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
 Σε ένα άρθρο για την εφημερίδα του Δήμου σας αναλαμβάνεις να γράψεις για τους λόγους που τα reality σήμερα έχουν τόσο υψηλά ποσοστά τηλεθέασης και για τις  αρνητικές επιπτώσεις από την παρακολούθηση τέτοιων εκπομπών  για τους τηλεθεατές.
(500-600 λέξεις)


Τρίτη 1 Μαΐου 2018

105 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ -Αγγελική Τανίδου


Σας περιμένω στην 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης για να ξεφυλλίσετε το καινούριο μου βιβλίο:
"105 ασκήσεις δημιουργικής γραφής για τη λογοτεχνία στο Λύκειο"