ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΑΝΤΟΝΙΟ ΓΚΟΥΤΙΕΡΕΣ* 

 

Για μια παγκοσμιοποίηση χωρίς αποκλεισμούς

 «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»16.06.2018

 

Πριν από τρία χρόνια, οι παγκόσμιοι ηγέτες ενέκριναν ομόφωνα την Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Για τη διαπραγμάτευση του πλαισίου για ένα καλύτερο μέλλον, και των 17 στόχων για την αειφόρο ανάπτυξη, χρειάστηκαν τρία χρόνια, εκατοντάδες συναντήσεις, χιλιάδες έγγραφα και εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο κομμάτι βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη: πρέπει να κάνουμε αυτό το σχέδιο πραγματικότητα. Οι στόχοι εγκρίθηκαν με δικαιολογημένο ενθουσιασμό. Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα, από την ενέργεια έως την εκπαίδευση και από την αστικοποίηση έως την καινοτομία, προσφέρουν έναν ολιστικό χάρτη πορείας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του κόσμου. Στο τρίτο πλέον έτος της εφαρμογής τους, η δυναμική βρίσκεται ακόμη με το μέρος μας. Πολλές χώρες ευθυγραμμίζουν τις πολιτικές και τους προϋπολογισμούς τους με τους στόχους. Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις επενδύουν σε νέες τεχνολογίες, ανοίγοντας νέες αγορές και οικοδομώντας μια βιώσιμη οικονομία του 21ου αιώνα, χωρίς αποκλεισμούς. Οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών βασίζονται στους παγκόσμιους στόχους για να προωθήσουν σημαντικές τοπικές αλλαγές.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, η πρόοδος είναι πολύ αργή για την επίτευξη των στόχων μέχρι το 2030. Οι ένοπλες συγκρούσεις και οι ανθρωπιστικές κρίσεις του κόσμου μάς αποπροσανατολίζουν. Η δράση σε τρεις συγκεκριμένους τομείς είναι ιδιαίτερα επείγουσα.

Ο πρώτος είναι η κλιματική αλλαγή. Τα εννέα πιο θερμά χρόνια της υφηλίου έχουν όλα σημειωθεί από το 2005 και έπειτα. Πέρυσι, το ποσό των καταστροφών που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή έφτασε το νέο ρεκόρ των 320 δισ. δολ. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη φιλοδοξία στις δράσεις μας, συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης των εκπομπών ρύπανσης κατά 25% μέχρι το 2020.

Δεύτερον, όπως και οι παγκόσμιες θερμοκρασίες, έτσι και η ανισότητα συνεχίζει να αυξάνεται. Η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα – αυξημένο πλούτο, μια ισχυρή παγκόσμια μεσαία τάξη, σημαντική μείωση της φτώχειας. Ωστόσο, πάνω από 800 εκατ. άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Και πολλοί άνθρωποι, τομείς και περιφέρειες αισθάνονται ότι μένουν πίσω, ανίκανοι να συμμετάσχουν στην ορατή ευημερία της παγκοσμιοποίησης. Αυτό, με τη σειρά του, υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και αυξάνει την ελκυστικότητα των λαϊκιστών και των ξενόφοβων.

Τρίτον, δεν θα καταπολεμήσουμε την ανισότητα και την κλιματική αλλαγή, ούτε θα επιτύχουμε κανέναν από τους κοινούς στόχους μας, χωρίς να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες και τα κορίτσια του κόσμου. Οι διακρίσεις λόγω φύλου επιμένουν. Η αντιπροσώπευση στην πολιτική ζωή και στον επιχειρηματικό κόσμο αυξάνεται, αλλά με αργό ρυθμό. Μέσα στα ίδια τους τα νοικοκυριά, οι γυναικείες φωνές συχνά καταπνίγονται.

Σήμερα κιόλας, πρέπει να εξετάσουμε μακροσκοπικά τα θέματα που μας αφορούν. Η τεχνολογική καινοτομία παρέχει απαντήσεις σε πολλές πιεστικές προκλήσεις. Ωστόσο, οι εξελίξεις που αφορούν την τεχνητή νοημοσύνη, τη γενετική μηχανική και τον κυβερνοχώρο έχουν και σκοτεινές πλευρές. Θα οδηγήσουν σε αναταραχές στις αγορές εργασίας, στην παγκόσμια ασφάλεια και στην ευρύτερη κοινωνία. Πρέπει να εργαστούμε σε διάφορους τομείς και να εξασφαλίσουμε πως τα οφέλη της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης τα απολαμβάνουν όλοι.

Οι στόχοι για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη είναι το μονοπάτι που μας οδηγεί σε ένα κόσμο δικαιότερο, πιο ειρηνικό και ευημερούντα, και σε έναν υγιή πλανήτη. Είναι επίσης μια πρόσκληση για αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο καθήκον από το να επενδύσουμε στην ευημερία των νέων. Είμαι αποφασισμένος να διασφαλίσω πως ένας αποτελεσματικός και μεταρρυθμισμένος ΟΗΕ θα καταφέρει να επιτρέψει στους ανθρώπους παντού, του σήμερα και του αύριο, να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους και να υλοποιήσουν τις προσδοκίες τους.

* Ο κ. Αντόνιο Γκουτιέρες είναι γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.

ΕΥΡΩΠΗ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ H'... ΤΑΧΙΣΤΑ ΕΥΡΩΠΗ ΑΡΧΩΝ;

Στέλλα Πριοβόλου-Γεωργαλά

Μάιος 2017

…Σχετικά με τις ταχύτητες της Ευρώπης, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Κ. Γιουνκέρ ισχυρίστηκε ότι ήδη η κρίση χώρισε την Ευρώπη στα δύο, Ευρώπη του Βορρά και του Νότου, όπως και το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα την χώρισε σε Ευρώπη της δυτικής πλευράς και της πρώην ανατολικής. Εξάλλου, ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Γαλλίας Μ. Σαπέν μίλησε για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, καθώς η ταχύτητα των κρατών είναι θέμα βούλησης και επιλογής.

Όμως, ο «χωρισμός» της Ευρώπης, με οποιαδήποτε μορφή, δεν γεννά αισιοδοξία και καθημερινά αποδεικνύεται ότι η εμμονή σε λανθασμένες τακτικές δεν ωφελεί συνολικά την Ευρώπη. Το όραμα της ενιαίας Ευρώπης δεν μπορεί να υλοποιηθεί με μια στενά νομισματική ένωση, που αδιαφορεί προκλητικά για τις πολιτισμικές της καταβολές.

Ο Ινδός νομπελίστας οικονομολόγος, Amartya Sen θεωρεί ότι «το ευρώ στάθηκε μια εσφαλμένη πολιτική κίνηση, γιατί ελευθερία νομισματική χωρίς ενδεδειγμένη πολιτική στρατηγική είναι συνταγή, που οδηγεί με βεβαιότητα στην καταστροφή. Οι πολίτες υποβάλλονται σε οδυνηρές θυσίες για να μην παραβιαστεί η ακεραιότητα του ευρώ. Στην Ευρώπη, όμως, θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί η πολιτική, όπως ακριβώς την εννοούσαν οι πατέρες της και όχι η προσαρμογή και υποταγή στους κανόνες της αγοράς και των χρηματιστηρίων».

Η Ενωμένη Ευρώπη, αν θέλει πράγματι να συνεχίσει να είναι «ενωμένη», θα πρέπει να βρει τον τρόπο σύνδεσης των δικών της δυνάμεων σε ένα πολιτειακό οικοδόμημα, στηριγμένο στις αρχές και τις αξίες των οραματιστών της. Οι ταχύτητες δεν θεραπεύουν την κρίση, αντίθετα την ...επιταχύνουν.

Και εμείς, ως ευρωπαίοι πολίτες, θα πρέπει να αναζητήσουμε έναν «νέο Ουμανισμό», ανεκτικό στην πολυπολιτισμικότητα και προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα των κοινωνιών, για να φτιάξουμε την Ευρώπη των πολιτών, των θεσμών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

http://www.indeepanalysis.gr/koinwnia/eyrwph-taxythtwn-h-tachista-eyrwph-archwn (απόσπασμα)

Ερωτήσεις-αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό

1.Ποια είναι τα τρία σημεία στα οποία υποστηρίζει ο Γ.Γ του ΟΗΕ στο κείμενο 1 ότι πρέπει να εστιάσουμε τη δράση μας για να επέλθουν οι προσδοκώμενες αλλαγές στην παγκόσμια πολιτική σκηνή; Είναι πειστικός ο τρόπος με τον οποίο τεκμηριώνει την προτεραιότητά τους;

2 Ποιο φόβο εκφράζει ο Γκουτιέρες και ποιο θεωρεί βασικό καθήκον του για το μέλλον της παγκοσμιοποίησης; Ποιες γλωσσικές και εκφραστικές επιλογές υιοθετεί για να τα παρουσιάσει; Είναι αποτελεσματικές;

3. Ο τίτλος του 2^ου κειμένου παίρνει απάντηση από το περιεχόμενο του αποσπάσματος; Που στηρίζεται η Ευρώπη των ταχυτήτων και που των αρχών;

4.Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα χαρακτηριστικά του «Νέου Ουμανισμού» στα οποία πρέπει να στηριχθεί η Ενωμένη Ευρώπη για να επιβιώσει; Αναπτύξτε τις απόψεις σας σε μια παράγραφο 120 περίπου λέξεων

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΩ...ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ

Θα φύγω, θα σωπάσω ή θα αντισταθώ;
11/05/2012 του Γιάννη Τσαμουργκέλη

 Αυτή η Ελλάδα δεν είναι δική μου. Δεν ανήκω εδώ. Δεν μεγάλωσα σε μια χώρα με ανοχή στις ναζιστικές ιδέες και πολύ περισσότερο στους ανθρώπους της. Δεν μεγάλωσα σε μια χώρα δίχως σεβασμό στη διαφορετική άποψη, στην ιστορία αυτών που αγωνίσθηκαν και πέθαναν για τη δημοκρατία. Δεν κατάλαβα ποτέ ότι ο πολιτισμός των ελλήνων εκτονώνεται σε συνθηματολογίες και αντιπαραθέσεις που ισοπεδώνουν τη λογική, το διάλογο και την επιχειρηματολογία. Δεν εργάσθηκα για να ανέχομαι τον τεμπέλη φοροφυγά της διπλανής πόρτας. Δεν διεκδίκησα για να ανέχομαι την ευνοιοκρατία του αριστερού ή δεξιού κόμματος και τον εκφοβισμό των συνδικαλιστών. Δεν ονειρεύτηκα σαν τριτοκοσμική φιγούρα με όραμα την Ευρώπη αλλά σαν ισότιμος πολίτης της Ευρώπης. Της Ευρώπης των πολιτών που σκέπτονται, που έχουν πολιτικές θέσεις, που εκφράζονται δημοκρατικά. Σε μια Ευρώπη που αλλάζει και θα αλλάζει καθημερινά.

 Αλλά εγώ θέλω να είμαι εκεί. Στην Ευρώπη. Και να παλεύω για τις απόψεις μου όπως το κάνω και στην μικρή πατρίδα μου και στην γειτονιά μου και στη δουλειά μου. Αν διαφωνώ, εκφράζοντας τη διαφωνία μου. Αν κάνω λάθος, διορθώνοντας το. Αν μένω πίσω, προσπαθώντας να αλλάξω. Αν κάνουν λάθος, προσπαθώντας να τους πείσω.

Σήμερα, ξέρω που η χώρα μου είναι πίσω. Ξέρω που υπολείπεται της σύγχρονης Ευρώπης. Δεν κατοχυρώνει τα ίσα δικαιώματα των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων στην εργασία. Τα ειδικά συμφέροντα και οι συντεχνίες δεν είναι Ευρώπη. Το τεράστιο κράτος που ανακατεύεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μου με βεβαιώσεις, έγγραφα και εξουσιοδοτήσεις δεν είναι Ευρώπη. Το κοινωνικό κράτος που μεριμνά για τους λίγους και τα φίλια λαμόγια στο όνομα της αλληλεγγύης για τους πολλούς, δεν είναι Ευρώπη. Η διαφθορά και το λάδωμα δεν είναι Ευρώπη. Η μαγκιά της φοροδιαφυγής και η ανοχή έναντι αυτής δεν είναι Ευρώπη. Η ανομία και η «νόμιμη» ασυλία κάποιων έναντι του δικαίου δεν είναι Ευρώπη. Οι διακρίσεις υπέρ της θρησκευτικής πλειοψηφίας δεν είναι Ευρώπη. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα των δεξιών και αριστερών ημετέρων δεν είναι Ευρώπη.

Σήμερα ξέρω που η Ευρώπη είναι πίσω. Ξέρω που υπολείπεται της Ευρώπης των λαών. Η κοινωνική αναλγησία και η μη μέριμνα για τους εισοδηματικά αδύνατους δεν είναι Ευρώπη. Η Ευρώπη των τραπεζών δεν είναι Ευρώπη των ίσων ευκαιριών και της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και της πραγματικής οικονομίας. Η Ευρώπη της Γερμανίας των ακραίων φιλελεύθερων μονεταριστικών πολιτικών δεν είναι η Ευρώπη που εμπνέεται από τις ιδρυτικές της αρχές.

Ήρθε λοιπόν ή ώρα των αποφάσεων. Θα ανεχθώ μια χώρα με ναζιστική παρουσία στη βουλή; Με ξυλοδαρμούς μέσα και έξω από αυτή; Με τρομοκρατία μεταναστών; Με συμμορίες που θα κρύβουν την προσωπική αδυναμία κάποιων να παλέψουν και να διεκδικήσουν την παρουσία τους στη ζωή; Θα ανεχθώ μια χώρα που εμμένει στην κοινωνία των ειδικών συμφερόντων, των προνομίων των συνδικαλιστών και των πολιτικών φίλων, του κρατισμού, των κλειστών αγορών του ατομικού και συλλογικού παρασιτισμού;

 Θα ενδώσω στην Ευρώπη του συντηρητισμού και των εξαρτήσεων; Θα σωπάσω; Θα αναζητήσω τη τύχη μου αλλού ή θα μείνω αρνούμενος να αποδεχθώ ότι αυτό που μου παρουσιάζουν ως Ελλάδα της επιλογής του λαού είναι και η δική μου Ελλάδα; Αρνούμενος να ενδώσω στον παραληρηματικό φόβο της στάσιμης κοινωνίας έναντι των αλλαγών που πρέπει να γίνουν. Αρνούμενος να αποδεχθώ παθητικά το παρελθόν που μου σερβίρουν ως μέλλον. Λοιπόν!!! Αποφάσισα να αντισταθώ. Πολύ!!!
 Κυρίες και κύριοι με τις σβάστικες θα μετρηθούμε στο λόγο αλλά και στο δρόμο και σε κάθε προσπάθεια σας να μειώσετε κάθε έννοια ανθρωπισμού και το σεβασμό όλων στα ανθρώπινα δικαιώματα τους.

Κυρίες και κύριοι της παλιάς και νεοσταλινικής αριστεράς θα μετρηθούμε στο λόγο και στο δρόμο και σε κάθε προσπάθεια σας να αποκλείσετε το δικαίωμα στην εργασία, στην ανάπτυξη, στην ατομική και συλλογική ευημερία στο όνομα των αποφάσεων των δικών σας συλλογικών οργάνων. Κυρίες και κύριοι του πελατειακού συστήματος θα μετρηθούμε στο λόγο και στο δρόμο και σε κάθε προσπάθεια σας να διατηρήσετε την μετριοκρατία, τα ειδικά συμφέροντα των ημετέρων και τη «δημοκρατία» των μηχανισμών και των κατ’ επάγγελμα εκπροσώπων του λαού. Κυρίες και κύριοι αμετανόητοι μονεταριστές θα μετρηθούμε στο λόγο και στο δρόμο και σε κάθε προσπάθεια αναπαραγωγής των ίδιων εκείνων τραπεζικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που μας έφεραν σε αυτή την κρίση. Κυρίες και κύριοι συμπολίτες. Η ώρα της 4ης ελληνικής δημοκρατίας έχει έρθει. Η Ελλάδα της Ευρώπης, η Ελλάδα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, η Ελλάδα των ίσων ευκαιριών και της πραγματικής κοινωνικής μέριμνας και αλληλεγγύης, η Ελλάδα της δημιουργίας και της παραγωγής, η Ελλάδα των θεσμών, της ανάπτυξης και της προόδου, η Ελλάδα της πραγματικής δημοκρατίας των πολιτών είναι εδώ. Για αυτήν θα αντισταθώ και θα παλέψω. Για αυτήν και τη δεκάχρονη κόρη μου που έχει το απόλυτο δικαίωμα να μεγαλώσει σε μια αναπτυγμένη και οικονομικά ισχυρή χώρα πολιτισμού, με αξίες μιας σύγχρονης δημοκρατίας, σε μια Ευρώπη των λαών.

 *Ο Γιάννης Τσαμουργκέλης είναι διδάκτωρ της Οξφόρδης και Επίκουρος Καθηγητής της Διεθνούς Οικονομικής στο Παν/μιο του Αιγαίου και το άρθρο προέρχεται από την ιστοσελίδα www.protagon.gr


Θα συμπληρώσω και το προσωπικό μου ποιητικό σχόλιο από τον "Οδυσσέα" του Άλφρεντ Τένισον