Παιδική εργασία (ανθρώπινα δικαιώματα)

Ορισμός

Παιδική εργασία ορίζεται η εργασία που παρέχεται από παιδιά κάτω των 18 ετών (σε μερικές αναπτυσσόμενες χώρες κάτω των 15) η οποία επιβαρύνει ή βλάπτει τη σωματική, συναισθηματική, διανοητική, κοινωνική ή και πνευματική ανάπτυξη τους. Η παιδική εργασία είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που αφορά όχι μόνο τις χώρες του Τρίτου Κόσμου άλλα και τις αναπτυγμένες χώρες.

Δραστηριότητες ανήλικων παιδιών

•  Τα ανήλικα εργάζονται σε δραστηριότητες που ποικίλλουν, είναι μικροπωλητές, γυαλίζουν παπούτσια, καθαρίζουν παρμπρίζ, είναι ρακοσυλλέκτες ή πουλάνε χαρτομάντιλα.

• Τα παιδιά των τσιγγάνων απασχολούνται στην δουλειά του πατέρα τους ή κάποιου συγγενή τους.

• Πολλά παιδιά γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης δουλεύοντας σε παράνομα πορνεία ή ικανοποιώντας τις ορέξεις ανώμαλων παιδόφιλων.

• Τέλος, ειδική κατηγορία δραστηριότητας είναι τα παιδιά που εργάζονται στο χώρο του θεάματος (κινηματογράφος, τηλεόραση, θέατρο, χώρος της μόδας).

Αίτια παιδικής εργασίας

1.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Ø  Η παιδική εργασία συνδέεται με τη φτώχεια. Η φτώχεια των νοικοκυριών σπρώχνει τα παιδιά στην αγορά εργασίας ώστε να συμβάλλουν στην αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος(38,5%).

Ø  Είναι αποδεκτό ότι πολλοί εργοδότες απασχολούν ανήλικους εργάτες. Τα παιδιά προτιμούνται, γιατί τα μεροκάματά τους είναι χαμηλότερα από αυτά των ενηλίκων.

Ø  Η οικονομική κρίση υποχρεώνει τα παιδιά να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα, για να επιβιώσουν.

Ø  Η αύξηση της ανεργίας και οι νέοι νόμοι που επιτρέπουν τις μαζικές απολύσεις έχουν δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς εργοδότες να αντικαταστήσουν τους υπαλλήλους-εργάτες τους με πιο φτηνά παιδικά χέρια. 

Ø  Τα παιδιά πέφτουν επίσης θύματα της συνεχώς αναπτυσσόμενης παραοικονομίας, καθώς και ποικίλων παράνομων οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως το εμπόριο παιδικών οργάνων, η παιδική πορνεία και η διακίνηση ναρκωτικών(26,6%).

https://www.enikos.gr/international/355763/eikones-sok-apo-tin-paidiki-ergasia-sto-bagklantes-anilikoi-ergazontai-gia-030-evro-tin-imera-photo

2.ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Ø  Η διάλυση της οικογένειας, καθώς πολλά ορφανά παιδιά αναγκάζονται να εργαστούν για να επιβιώσουν.

Ø  Η κρίση του θεσμού της οικογένειας, η οποία εκφράζεται απόλυτα από την κατάσταση που επικρατεί σε μια οικογένεια όπου οι γονείς υποχρεώνουν τα παιδιά τους να δουλέψουν απειλώντας τα πως αν δεν το κάνουν, θα υποστούν σωματική ή σεξουαλική βία(53,3%).

Ø  Η κοινωνική ανισότητα - η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που εργάζονται προέρχεται από κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

Ø  Η πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου λόγω μαθησιακών προβλημάτων, αλλά και η ελλιπής παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης γίνεται πολλές φορές η αιτία ένα παιδί να αρχίσει να εργάζεται.

Ø  Η μετανάστευση πληθυσμών, αλλά και η προσφυγιά οδηγούν πολλές φορές στην εκμετάλλευση ανήλικων προσφύγων ή μεταναστών από πολίτες αναπτυγμένων χωρών.

3.ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Ø Κατά την διάρκεια πολεμικών συρράξεων, πολλά παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους στρατιωτών και γίνονται δολοφόνοι φίλων και συγγενών τους.

4.ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

Ø  Ο ρατσισμός (μετανάστες, αλλόθρησκοι, αλλογενείς, αλλόγλωσσοι), ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις επιφέρει τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των αλλοδαπών παιδιών έχει τελικά ως αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να στρέφονται στην εργασία.

Ø  η πολιτιστική “καθυστέρηση”, η απόρριψη και η μη αφομοίωση των στοιχείων του δυτικού πολιτισμού από τα λιγότερο αναπτυγμένα κράτη

5.ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΗΘΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

Ø  Ο αμοραλισμός και η αδιαφορία της κοινωνίας

Ø  Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας

Ø Τα παιδιά είναι υπάκουα και δεν έχουν συνείδηση των δικαιωμάτων τους, αλλά ούτε και την ικανότητα να τα διεκδικήσουν

6.ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

Ø Τα παιδιά είναι κατάλληλα για ορισμένες δουλειές λόγω του μικρού σώματός και της ευλυγισίας του

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΔΕΊΤΕ ΕΔΏ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (κείμενο για αφόρμηση)

Παναγιώτης  Κονδύλης
Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα

Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Για να το πούμε ακριβέστερα: εν έτει 1998 δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα υπάρξουν στο μέλλον. Η διαπίστωση αυτή είναι αναπόδραστη, αν επιθυμούμε να ορίσουμε την έννοια του «δικαιώματος» και του «ανθρώπινου δικαιώματος» αυστηρά και αδιαφορώντας απέναντι σε πολιτικές-ιδεολογικές σκοπιμότητες. «Δικαίωμα» δεν είναι κάτι που απλώς διάγει βίο φαντάσματος μέσα στα κεφάλια των φιλοσόφων ή που ευδοκιμεί στα χείλη των προπαγανδιστών. Στην ουσία του δικαιώματος ανήκει εξ ορισμού η δυνατότητα να απαιτείται και να επιβάλλεται. Και ως «ανθρώπινο δικαίωμα» επιτρέπεται να θεωρείται ένα δικαίωμα το οποίο απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωποι, δηλαδή χωρίς τη διαμεσολάβηση εξουσιαστικών αρχών και συλλογικών υποκειμένων (π.χ. εθνών και κρατών) που, από εννοιολογική και φυσική άποψη, είναι στενότερα από την ανθρωπότητα ως σύνολο.

Επιπλέον, ένα γνήσιο ανθρώπινο δικαίωμα θα πρέπει να ισχύει και να απολαμβάνεται παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι, δηλαδή παντού όπου επιθυμεί να εγκατασταθεί καθένας. Ώστε σε τελευταία ανάλυση δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα δίχως απεριόριστη ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης και δίχως αυτόματη νομική εξίσωση όλων των ατόμων με όλα τα άτομα χάρη στην οικουμενική ισχύ μιας ενιαίας νομοθεσίας. Όσο ο Αλβανός, π.χ., δεν έχει στην Ιταλία τα ίδια δικαιώματα με τον Ιταλό, μπορούμε stricto sensu να μιλάμε για πολιτικά και αστικά, όχι για ανθρώπινα δικαιώματα. […]

Η κατάσταση στον σημερινό κόσμο είναι σαφής: δεν επιτρέπεται σε όλους τους ανθρώπους, υπό μόνη την ιδιότητά τους ως ανθρώπων, να κατέχουν όλα τα δικαιώματα (είτε αυτά λέγονται πολιτικά και αστικά είτε λέγονται ανθρώπινα) ανεξάρτητα από το πού γεννιούνται ή το πού βρίσκονται. Ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία θα άξιζαν πράγματι αυτό το όνομα, θα μπορούσε να παραχωρήσει μονάχα ένα παγκόσμιο κράτος, προς το οποίο όλα τα άτομα θα βρίσκονταν σε ίση και άμεση σχέση, δηλαδή θα αποκτούσαν άμεσα όλα τους τα δικαιώματα απ’ αυτό, ως τον εκπρόσωπο ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μόνο όποιος εκπροσωπεί ολόκληρη την ανθρωπότητα μπορεί και να θεωρήσει τον κάθε άνθρωπο υπό μόνη την ιδιότητά του ως άνθρωπο, ανεξάρτητα από φυλετικά ή εθνικά κατηγορήματα, και να του παραχωρήσει ανθρώπινα δικαιώματα […]    

Ο Π. Κονδύλης αρχίζει με τη θέση "Δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα". Για ποιον λόγο νομίζετε ότι χρησιμοποιεί τον συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης (απόλυτη άρνηση); Πώς διευκρινίζει στη συνέχεια το νόημα της φράσης του; Να βρείτε τα επιχειρήματα, που χρησιμοποιεί στο κείμενό του για να στηρίξει την άποψή του.

Από την "πολύτροπη γλώσσα"