Χαρακτηριστικά της ποίησης του Κάλβου

ΩΔΕΣ

-ποιήματα με πατριωτικό, παραινετικό και αγωνιστικό περιεχόμενο

-επιμελημένη στροφική οργάνωση. Απαρτίζονται από προοίμιο( άλλοτε συνοπτικό , άλλοτε εκτεταμένο και συχνά αντίθετο ως προς το περιεχόμενο με την υπόλοιπη ωδή), το κυρίως μέρος και τον επίλογο, συνήθως διατυπωμένο αποφθεγματικά

-υψηλός και μεγαλοπρεπής τόνος

ΘΕΜΑΤΙΚΗ

-η ελληνική επανάσταση, το μαχητικό φρόνημα των επαναστατημένων Ελλήνων, το οποίο υμνεί προσπαθώντας να εμψυχώσει την εθνική ψυχή

-η αρχαία μυθολογία και το ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν σε συνδυασμό με αναφορές στη φυσική ομορφιά του τοπίου, τα ψυχικά χαρίσματα των ανθρώπων και τη χριστιανική λατρεία των Ελλήνων. Φαίνεται σαν να μιλά ως εκπρόσωπος της ελληνικής εθνικής κοινότητας

-υποστήριξη των ιδανικών της ελευθερίας και της ισότητας ( φανερή η επιρροή του από το πνεύμα του Διαφωτισμού ) με στόχο την αποδέσμευση από τη μοναρχική εξουσία και τα τυραννικά καθεστώτα, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες και την κατάκτηση της πολιτικής και κοινωνικής αρετής

-η Ελευθερία , στο έργο του Κάλβου, είναι ταυτισμένη με την Αρετή

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ

Επιρροές από:

-τον ευρωπαϊκό ρομαντισμό (στα έργα του διακρίνουμε: μελαγχολική διάθεση , δραματική ένταση, οραματικές καταστάσεις, υπερβολή, εξιδανίκευση, συχνή εμφάνιση του «εγώ» του ποιητή)

-τον ιταλικό, και γενικότερα ευρωπαϊκό, νεοκλασικισμό (στα έργα του διακρίνουμε : ιδεαλιστικές αρχές, την τοποθέτηση της Τέχνης στην κορυφή της κλίμακας των αξιών, την πεποίθηση για την παιδευτική λειτουργία της ποίησης, την ισορροπημένη αρχιτεκτονική διάρθρωση - προοίμιο, κύριο μέρος επίλογος - την εκτενή χρήση της μετωνυμίας, σοβαρό και υψηλό τόνο, επιγραμματικότητα και αποφθεγματικότητα)

Η ΓΛΩΣΣΑ

Χαρακτηριστικό , η γλωσσική ανομοιομορφία. Μια γλώσσα ανυπότακτη σε γραμματικούς κανόνες

Κορμός του καλβικού λεξιλογίου, οι αρχαιοελληνικές λέξεις ( από τις 2000 λέξεις των ωδών το 85%, περίπου, είναι τυπικά αρχαίες )

Χρησιμοποίησε τη λόγια γλώσσα, επηρεασμένος από την κλασική παιδεία που απέκτησε στην Ιταλία. Είναι ο μόνος σημαντικός ποιητής της επτανησιακής ποιητικής παράδοσης του 19ου αιώνα που δεν υιοθέτησε την δημοτική γλώσσα

Εμπλουτισμός της λόγιας γλώσσας με δημώδεις τύπους και ιδιωματικούς

Χρήση γλωσσικών στοιχείων από τα θρησκευτικά κείμενα ( Παλαιά Διαθήκη και Ψαλμοί)

ΜΕΤΡΙΚΗ

Ο ίδιος ο ποιητής έλεγε πως οι ωδές του στόχευαν στην πολύτροπη αρμονία, δηλαδή τον συνδυασμό της πολυτροπότητας και της αρμονίας ( αρμονικό και εκφραστικό αποτέλεσμα)

Μοναδική στιχουργική τεχνοτροπία, που δεν συναντάται σε κανέναν άλλο ποιητή: Οι 20 ωδές του γράφτηκαν σε πεντάστιχη στροφή, χωρίς ομοιοκαταληξία ( την οποία και ο ίδιος χαρακτήριζε βάρβαρη), που αποτελείται από 4 επτασύλλαβους 

( κάποτε 8σύλλαβους ή 6σύλλαβους ) και έναν τελικό πεντασύλλαβο στίχο, που είναι πάντα παροξύτονος, ενώ οι επτασύλλαβοι έχουν όλες τις δυνατές μορφές κατάληξης: οξύτονοι, παροξύτονοι, προπαροξύτονοι

Όσοι το χάλκεον χέρι

βαρύ του φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην

η ελευθερία. 

(«Εις Σάμον»)

-το μέτρο είναι κατά βάση ιαμβικό, δηλαδή κάθε μετρικό πόδι είναι συνδυασμός μιας άτονης και μιας τονισμένης συλλαβής (∪- )

ΠΗΓΗ:"Φωτόδεντρο" της Πολίνας Μοίρα