Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΤΖΟΡΝΤΑΝ -ένας εξαιρετικός θεατρικός μονόλογος

Ρεσιτάλ ηθοποιίας έδωσε η Μαρίνα Ασλάνογλου στο "ΤΖΟΡΝΤΑΝ", που παρακολούθησα πριν καμιά δεκαριά μέρες στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης.

Ο θεατρικός μονόλογος που είναι ένα δύσκολο είδος υποκριτικής και το προηγούμενο της εξαιρετικής ερμηνείας της Κάτιας Δανδουλάκη στον ίδιο ρόλο το 2000, ήταν δυο πολύ καλοί λόγοι για να προσέλθει κανείς με δυσπιστία να παρακολουθήσει  την παράσταση.

Το έργο γραμμένο από την Άννα Ρέυνολντς και την Μόιρα Μπουφίνι αποτελεί μια συγκλονιστική μαρτυρία που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Σίρλεϊ Τζόουνς.

"Είναι ο µονόλογος της υπόδικης µητέρας Σίρλεϊ Τζόουνς, όπου διεκτραγωδεί το µίζερο βίο της ως πόρνης κατ’ αρχάς και αργότερα ως ερωτευµένης µε έναν άνδρα που µετά την εγκυµοσύνη της την εγκαταλείπει να παλεύει εργαζόµενη εξουθενωτικά για να µεγαλώσει το βρέφος της έως τη στιγµή που ο «πατέρας», µε νέα τώρα σύζυγο, διεκδικεί την ανατροφή του παιδιού µε επιχείρηµα πως η µητέρα του είναι ηθικά επιλήψιµη και ως εκ τούτου ακατάλληλη να το µεγαλώσει. Η Σίρλεϊ σκοτώνει το παιδί της κινούµενη ούτε από εκδίκηση ούτε από ανέχεια αλλά από απέραντη αγάπη, θέλοντας µέσα στην απελπισία της να το προστατέψει από µια συναισθηµατική περιπέτεια. Το έργο είναι, ως θέµα, εκ των πραγµάτων δύσχρηστο και νοµίζω πως οι δύο γυναίκες συγγραφείς προχώρησαν στη συγγραφή του έχοντας ως τεκµήριο την αθώωση της παιδοκτόνου από τα συνήθως αυστηρά βρετανικά δικαστήρια. Πράγµατι, πρέπει να είναι κανείς Ευριπίδης, Σενέκας, Ανούιγ έστω, για να µπορέσει να δικαιώσει καλλιτεχνικά και να στηρίξει λογικά και συναισθηµατικά µια τεκνοκτονία" γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.
 
 
Ωστόσο η ερμηνεία της Μαρίνας Ασλάνογλου μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Σκληρή με τον αδίστακτο εραστή της, τρυφερή με το μικρό της γιό, συγκινητική μάνα έκανε να βουρκώσουν ακόμα και κάτι νεαροί, που τους είδα με κόκκινα μάτια στο τέλος της παράστασης. Παρουσίασε με απίστευτη θεατρικότητα τις ψυχικές μεταπτώσεις της ηρωϊδας, "έβγαλε" την ένταση του θυμού με τις κινήσεις και το βλέμμα, απέδωσε με ανεπιτήδευτη τρυφερότητα την αγάπη της μάνας για το παιδί που ήθελαν να της στερήσουν και μέσα από τη λιτή σκηνοθεσία ανέδειξε το υποκριτικό της ταλέντο.
 
Υ.Γ.Απ' ότι πληροφορήθηκα, οι παραστάσεις πήραν παράταση. Σπεύσατε!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου