Συγκριτική θεώρηση την ΤΕΙΧΩΝ και των ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ του Καβάφη

Κωνσταντίνος Καβάφης «Τείχη»

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κωνσταντίνος Καβάφης «Τα Παράθυρα»

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για  νά ‘βρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θά ‘ναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τά ‘βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θά ‘ναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 http://kiss.grass.social/wp-content/uploads/2014/01/ta_kleista_parathyra_kai_o_xronos.jpg

Δίκτυο 'Όταν θέλεις να φύγεις"

Και τα δυο ποιήματα επικεντρώνονται στο στοιχείο του εγκλωβισμού και της απομόνωσης από τον έξω κόσμο. Το ποιητικό υποκείμενο επιζητεί τη φυγή του από αυτή την κατάσταση; Πως  αντιμετωπίζει σε κάθε ποίημα το αίσθημα του εγκλεισμού;